Gift Givers - Cabal

The sins of the fathers have condemned the children

We inherit what you leave behind, we inherit the end

Relief is found in nothing, there is only decay

You left us with no choice, you left us with no say

There is no way out, there’s no escaping this place

You’ve already hammered the nails

How dare you reject the blame

How dare you try to wash your hands, when you’re the ones who lit the flame

We’re doomed to live a life we never wanted to live

A curse disguised, disguised as a gift

On the edge of the highest cliff, raised to stare straight into the abyss

A curse disguised, disguised as a gift

Your mistakes are hidden in plain sight, guilt masked by blinding light

You don’t fool the eyes that hides in the night, can’t force-feed us your lies

You dug a hole and you called it our home

You dug a grave, convinced us there was something to save

Convinced us all that we shared your blame

We see through it all, we will never be the same

We inherit the end

The sins of the fathers have condemned the children

We inherit what you leave behind, we inherit the end

We’re doomed to live a life we never wanted to live

A curse disguised, disguised as a gift

On the edge of the highest cliff, raised to stare straight into the abyss

A curse disguised, disguised as a gift

And yet you wonder why we despise you and your kind

You spilled innocent blood and marked all of us

You marked all of us

De zonden van de vaders hebben de kinderen veroordeeld

Wij erven wat u achterlaat, wij erven het einde

Opluchting is in niets te vinden, er is alleen verval

Je liet ons geen keus, je liet ons niets te zeggen

Er is geen uitweg, er is geen ontkomen aan deze plek

Je hebt de spijkers al geslagen

Hoe durf je de schuld af te wijzen?

Hoe durf je te proberen je handen te wassen, terwijl jij degene bent die de vlam heeft aangestoken

We zijn gedoemd een leven te leiden dat we nooit hadden willen leven

Een vloek vermomd, vermomd als een geschenk

Aan de rand van de hoogste klif, verhoogd om recht in de afgrond te staren

Een vloek vermomd, vermomd als een geschenk

Je fouten zijn in het volle zicht verborgen, schuldgevoel gemaskeerd door verblindend licht

Je houdt de ogen die zich in de nacht verbergen niet voor de gek, je kunt ons je leugens niet dwingen

Je groef een gat en noemde het ons thuis

Je groef een graf en overtuigde ons dat er iets te redden was

Heeft ons er allemaal van overtuigd dat we uw schuld hebben gedeeld

We doorzien het allemaal, we zullen nooit meer hetzelfde zijn

We erven het einde

De zonden van de vaders hebben de kinderen veroordeeld

Wij erven wat u achterlaat, wij erven het einde

We zijn gedoemd een leven te leiden dat we nooit hadden willen leven

Een vloek vermomd, vermomd als een geschenk

Aan de rand van de hoogste klif, verhoogd om recht in de afgrond te staren

Een vloek vermomd, vermomd als een geschenk

En toch vraag je je af waarom we jou en je soort verachten

Je hebt onschuldig bloed vergoten en ons allemaal gemarkeerd

Je hebt ons allemaal gemarkeerd