Kaimadalthas Nedstigning - Burzum

Eikeåndlik;

tryllestaven.

Trollmann med nøkkel og maske,

naken og hvit, ned i graven,

kun kledd i vår verdens aske.

Langs vegger;

lange, spisse spyd.

På benkene brynjer av stål.

Han lister seg inn uten lyd,

på bakken ser aske fra bål.

Jeg reiser til mørkets dyp der alt er dødt.

Inn i haugens mørke rike,

der sitter de stille døde.

Må ikke for frykten vike,

men reise til verdens øde.

Taket tekket med store skjold,

hjelmer, belter, kniver og sverd;

over steinhallens brune mold

en skapning, en kvinnes gjenferd!

Jeg reiser til mørkets dyp der alt er dødt.

Seidmannens ham i treet ute,

henger, sitt hode den luter.

Kuen blør, hører den tute,

seidmann løser sine knuter.

Seidmannen henter de gaver

som de bleke døde gir ham,

fra gamle, mørke steingraver

han finner det vakreste fram.

Jeg reiser til Kelio.

Jeg reiser til mørkets dyp der alt er dødt.

Belte og brynje, kaker og klær,

hjelmer og himmelske våpen,

runer og vers, tørkede bær,

døren til graven er åpen!

Fra alver, våpnene smidde,

til lyse gjenfødte døde,

dem som mot ulvene stridde

i verden som nu er øde.

Jeg reiser til Kelio.

Jeg reiser til mørkets dyp der alt er dødt.

eiken geest;

De toverstok.

Tovenaar met sleutel en masker,

naakt en wit, in het graf,

alleen gekleed in de as van onze wereld.

Langs muren;

lange, puntige speren.

Op de banken pantser van staal.

Hij sluipt naar binnen zonder geluid,

op de grond zie je as van het vuur.

Ik reis naar de diepten van de duisternis waar alles dood is.

In het donkere rijk van de heuvel,

daar zitten de stille doden.

Geef niet toe aan angst,

maar reis naar de verlaten wereld.

Het dak is bedekt met grote schilden,

helmen, riemen, messen en zwaarden;

over de bruine mal van de stenen hal

een wezen, de geest van een vrouw!

Ik reis naar de diepten van de duisternis waar alles dood is.

Seidmann is hem in de boom buiten,

hangt, zijn hoofd leunt.

De koe bloedt, hoort het getoeter,

seidmann maakt zijn knopen los.

De zijdeman pakt de cadeautjes op

zoals de bleke doden hem geven,

uit oude, donkere stenen graven

hij vindt de mooiste.

Ik reis naar Kelio.

Ik reis naar de diepten van de duisternis waar alles dood is.

Riem en harnas, taarten en kleding,

helmen en hemelwapens,

runen en verzen, gedroogde bessen,

de deur naar het graf staat open!

Van elfen, de wapens gesmeed,

tot helder herboren dood,

degenen die tegen de wolven vochten

in de wereld die nu verlaten is.

Ik reis naar Kelio.

Ik reis naar de diepten van de duisternis waar alles dood is.