Frijôs goldene Tränen - Burzum

Alone in the night, Frijo is crying;

she has been left by her husband who had to leave to fight the darkness of matter.

Thoughts of what once was flow through her mind;

their play in the green grass and under colourful trees, wonderful fields of flowers, fresh fruits and berries, and beautiful music from the elven choirs.

Running waters make them dream, lakes where they bathed, riverfalls and marvellous clouds in the sky.

They were happy, they had their Golden Age.

Now, all she has left are her Golden Tears, that run from her skyblue eyes, as a witness to what once was - to what is lost forever;

until a New World is born, after Ragnarok.

In the meantime, give our dear Frijo some warm thoughts, to help her through the cold nights.

Alleen in de nacht huilt Frijo;

ze is achtergelaten door haar man die moest vertrekken om de duisternis van de materie te bestrijden.

Gedachten aan wat ooit was stromen door haar hoofd;

hun spel in het groene gras en onder kleurrijke bomen, prachtige bloemenvelden, vers fruit en bessen, en prachtige muziek van de elfenkoren.

Stromend water laat ze dromen, meren waar ze baadden, riviervallen en prachtige wolken in de lucht.

Ze waren gelukkig, ze hadden hun Gouden Eeuw.

Nu heeft ze alleen nog haar Gouden Tranen, die uit haar hemelsblauwe ogen stromen, als een getuige van wat eens was - voor wat voor altijd verloren is;

totdat een Nieuwe Wereld is geboren, na Ragnarok.

Geef in de tussentijd onze lieve Frijo wat warme gedachten, om haar door de koude nachten te helpen.