Cosas olvidadas - Bunbury

Después de mucho, mucho tiempo

Recién ahora vuelvo a hablarte

Que sensación al escucharte

Parece que fuera ayer

Ya ves estoy mucho más viejo

Y vos igual a aquellos dias

Que tanto tanto me querias

Ya nada queda, todo se fue

Son cosas olvidadas

Besos, viejos amores

Y al evocar tiempos mejores

Se van nublando nuestras miradas

Son cosas olvidadas, que vuelven desteñidas

Y en la soledad de nuestras vidas abren heridas al corazón

Hay en tu voz un dejo triste

De penas y melancolía

Y a su conjuro el alma mia

Se esfuerza por no llorar

Es que a los dos nos hizo daño resucitar las horas muertas

Y el corazón abrió sus puertas

A la tristeza de recordar

Son cosas olvidadas

Besos, viejos amores

Y al evocar tiempos mejores

Se van nublando nuestras miradas

Son cosas olvidadas, que vuelven desteñidas

Y en la soledad de nuestras vidas abren heridas al corazón

Na een lange, lange tijd

Zojuist spreek ik je weer

wat een gevoel om naar je te luisteren

Het lijkt wel gisteren

Je ziet dat ik veel ouder ben

En je houdt gewoon van die dagen

hoeveel je van me hield

Niets blijft, alles is weg

Het zijn vergeten dingen

Kusjes, oude liefdes

En door betere tijden op te roepen

Onze ogen zijn troebel

Het zijn vergeten dingen, die vervaagd terugkomen

En in de eenzaamheid van ons leven openen ze wonden in het hart

Er is een droevige hint in je stem

Van verdriet en melancholie

En om mijn ziel te betoveren

Hij doet zijn best om niet te huilen

Het is dat het ons allebei pijn deed om de dode uren te doen herrijzen

En het hart opende zijn deuren

Tot het verdriet van de herinnering

Het zijn vergeten dingen

Kusjes, oude liefdes

En door betere tijden op te roepen

Onze ogen zijn troebel

Het zijn vergeten dingen, die vervaagd terugkomen

En in de eenzaamheid van ons leven openen ze wonden in het hart