İstanbul Akşamları - Bülent Ersoy

Yalnızım çok yalnızım

Şu fani dünyada

Ne bir dost nede anlayan

Bir insanım var

Kim düşse kim düşse benim

Düştüğüm derde çoktan

Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede

Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Sevdiğim hiç kimse olmadı

Senden sonra

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Bitmedi ne sevgim

Nede içimde fırtına

İstanbul akşamlarında hatıramız var

İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar

İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar

Sen yoksun yoksun artk

ik ben eenzaam ik ben zo eenzaam

In deze sterfelijke wereld

Noch een vriend, noch een begrip

ik heb een mens

Wie valt, wie valt ben ik

Ik zit al in de problemen

Het zou al lang geleden in een hoek zijn vernietigd

Hij was al verdwaald in de koude straten

Vraag niet waar ik ben, vraag niet hoe het met me gaat

Ik heb nog nooit van iemand gehouden

Na u

Vraag niet waar ik ben, vraag niet hoe het met me gaat

Het is nog niet voorbij, mijn liefste

Noch de storm in mij

We hebben herinneringen aan de avonden in Istanbul

De sterren huilen in de avonden van Istanbul

Istanbul zou mijn hart niet zoveel pijn hebben gedaan

Je bent weg, nu ben je weg