По горам, по лесам - Братья Радченко

Куплены билеты, прочь сомнения,

Позади задымленный перрон,

Преодолевая миг сомнения,

Я войду в тот старенький вагон.

Поезд потихоньку с места тронется,

И слова прощанья отзвучат,

Предо мною жизнь моя откроется,

И колёса мерно застучат.

По горам, по лесам, по просёлочкам

Поклонюсь до земли низко ёлочкам.

По земле, по росе, по дороженьке,

По нахоженным в детстве местам.

Ах, колёса, вы мои колёсики,

Катитесь вперёд, наверняка,

Перелески, пролески и просеки,

А над ними тают облака,

А над ними сердце моё голубем,

Истина отчаянно проста.

Возвращаться неизменно здорово

В милые родимые места.

По горам, по лесам, по просёлочкам

Поклонюсь до земли низко ёлочкам.

По земле, по росе, по дороженьке,

По нахоженным в детстве местам.

Жизнь моя на рельсах неустойчива,

Я сойду, быть может, навсегда,

И отвечу на вопрос уклончиво:

«Мол, покажет время и года».

В аккурат за самою околицей

Сложена из венчиков изба,

А во мне всё ссорится и спорится,

Из чего же сложена судьба?

По горам, по лесам, по просёлочкам

Поклонюсь до земли низко ёлочкам.

По земле, по росе, по дороженьке,

По нахоженным в детстве местам.

По горам, по лесам, по просёлочкам

Поклонюсь до земли низко ёлочкам.

По земле, по росе, по дороженьке,

По нахоженным в детстве местам.

По земле, по росе, по дороженьке,

По нахоженным в детстве местам.

Tickets gekocht, geen twijfel

Achter het rokerige platform,

Een moment van twijfel overwinnen

Ik stap in die oude koets.

De trein zal langzaam van zijn plaats rijden,

En de woorden van afscheid zullen weerklinken,

Mijn leven zal voor mij opengaan

En de wielen zullen gestaag rommelen.

Over de bergen, door de bossen, langs de landweggetjes

Ik zal voor de kerstbomen neerbuigen.

Op de grond, op de dauw, op het pad,

Naar plaatsen gevonden in de kindertijd.

Ah, wielen, jullie zijn mijn wielen,

Vooruit rollen zeker

Hakhout, bossen en open plekken,

En wolken smelten boven hen,

En boven hen is mijn hart een duif,

De waarheid is wanhopig eenvoudig.

Altijd leuk om terug te komen

Naar mooie inheemse oorden.

Over de bergen, door de bossen, langs de landweggetjes

Ik zal voor de kerstbomen neerbuigen.

Op de grond, op de dauw, op het pad,

Naar plaatsen gevonden in de kindertijd.

Mijn leven op de rails is onstabiel,

Ik zal gaan, misschien voor altijd,

En ik zal de vraag ontwijkend beantwoorden:

"Ze zeggen, de tijd en de jaren zullen het leren."

Direct achter de buitenwijken

De hut is gemaakt van bloemkronen,

En in mij maakt alles ruzie en ruzie,

Waar bestaat het lot uit?

Over de bergen, door de bossen, langs de landweggetjes

Ik zal voor de kerstbomen neerbuigen.

Op de grond, op de dauw, op het pad,

Naar plaatsen gevonden in de kindertijd.

Over de bergen, door de bossen, langs de landweggetjes

Ik zal voor de kerstbomen neerbuigen.

Op de grond, op de dauw, op het pad,

Naar plaatsen gevonden in de kindertijd.

Op de grond, op de dauw, op het pad,

Naar plaatsen gevonden in de kindertijd.