Малая родина - Братья Радченко

Если сердце вздохнёт на просторе,

И попросит глоток тишины,

Понимаю, увидеться вскоре

Мы с тобой непременно должны.

Унесётся серебряный поезд,

Уплывет голубой теплоход,

В луговину, где травы по пояс,

Где меня моя родина ждёт.

Малая родина, тот уголок,

Ближе которого нет,

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Мы бы нищими стали, пожалуй,

Если б не были слиты душой,

С той единственной родиной малой,

Где начало отчизны большой.

В неизбывную даль издалёка

Убегает речная вода,

Но, поверь, без родного истока,

Ей рекою не быть никогда.

Малая родина, тот уголок,

Ближе которого нет,

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Малая родина, тот уголок,

Ближе которого нет,

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Тот материнский ночной огонёк,

Душу выводит на свет.

Если сердце вздохнёт на просторе,

И попросит глоток тишины,

Понимаю, увидеться вскоре

Мы с тобой непременно должны.

Унесётся серебряный поезд,

Уплывет голубой теплоход,

В луговину, где травы по пояс,

Где меня моя родина ждёт.

Als het hart zucht in de ruimte,

En vraag om een ​​slokje stilte,

Ik begrijp het tot snel

Jij en ik moeten zeker.

De zilveren trein zal opstijgen

Het blauwe schip vaart weg

In de wei, waar het gras tot aan je middel reikt,

Waar wacht mijn vaderland op mij.

Klein vaderland, die hoek

Er is niemand dichterbij

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

We zouden bedelaars worden, misschien

Als ze niet door de ziel waren samengevoegd,

Met dat enige kleine vaderland,

Waar is het begin van het grote vaderland.

In de onontkoombare afstand van ver

Het rivierwater stroomt

Maar geloof me, zonder een inheemse bron,

Ze zal nooit een rivier zijn.

Klein vaderland, die hoek

Er is niemand dichterbij

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Klein vaderland, die hoek

Er is niemand dichterbij

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Dat moederlijke nachtlampje,

Brengt de ziel aan het licht.

Als het hart zucht in de ruimte,

En vraag om een ​​slokje stilte,

Ik begrijp het tot snel

Jij en ik moeten zeker.

De zilveren trein zal opstijgen

Het blauwe schip vaart weg

In de wei, waar het gras tot aan je middel reikt,

Waar wacht mijn vaderland op mij.