Tapping the Vain - Brandtson

I was you standing all alone across the crowded room.

I didn’t think that I would see you soon and you, you don’t move.

You wear your whole life there in circles underneath your eyes.

All I need to know is how to read between the lines,

but you somehow hide it all.

I watched you spill your drink and laugh you’re such a drama queen.

You always look so good when you wear black and green,

but you, you’re not fooling anyone.

It was crowded but I knew that you were close.

I don’t think I like this little game of cat and mouse,

but you, you don’t show.

It was almost 3 o’clock when you walked up to me.

I started to but found that I just could not speak,

but you, you looked so prepared.

You said something and I didn’t know what it was.

I watched your lips move but your voice wasn’t loud enough.

So I just smiled and nodded that’s when you decided to just walk, walk away.

I got this overwhelming feeling like there’s something wrong.

Maybe it’s the lighting or this same old song, but it’s just all in my mind.

I watched you walk across the room and then you disappeared.

I lost you in the crowd beneath the chandelier, and they, they don’t care.

You were on the terrace in the rain.

I asked you if you would come back in, but you just sighed.

I could tell that you were crying

by the way the mascara ran down your face in such tragic lines.

You said something and I didn’t know what it was.

I think that you sounded like you were a little drunk.

So I looked over your shoulder that’s when you said

I told you so and just walked, walked away.

Ran down your face

You said something and I didn’t know what it was.

Something about how you tried but you’re giving up.

So I leaned in for a kiss that’s when you said

I can’t do this and just walked, walked away.

Ik was jij die helemaal alleen stond aan de andere kant van de overvolle kamer.

Ik had niet gedacht dat ik je snel zou zien en jij, je beweegt niet.

Je draagt ​​je hele leven daar in cirkels onder je ogen.

Ik hoef alleen maar te weten hoe ik tussen de regels door moet lezen,

maar op de een of andere manier verberg je het allemaal.

Ik zag je je drankje morsen en lachen dat je zo'n dramakoningin bent.

Je ziet er altijd zo goed uit als je zwart en groen draagt,

maar jij, je houdt niemand voor de gek.

Het was druk, maar ik wist dat je dichtbij was.

Ik denk niet dat ik van dit kleine kat-en-muisspelletje hou,

maar jij, je laat het niet zien.

Het was bijna drie uur toen je naar me toe kwam lopen.

Ik begon te praten, maar merkte dat ik gewoon niet kon praten,

maar jij, je zag er zo voorbereid uit.

Je zei iets en ik wist niet wat het was.

Ik zag je lippen bewegen, maar je stem was niet luid genoeg.

Dus ik glimlachte en knikte toen je besloot om gewoon te lopen, weg te lopen.

Ik heb het overweldigende gevoel alsof er iets mis is.

Misschien is het de verlichting of hetzelfde oude liedje, maar het zit gewoon allemaal in mijn hoofd.

Ik zag je door de kamer lopen en toen verdween je.

Ik verloor je in de menigte onder de kroonluchter, en het kan ze niets schelen.

Je stond op het terras in de regen.

Ik vroeg je of je terug wilde komen, maar je zuchtte gewoon.

Ik kon zien dat je aan het huilen was

trouwens, de mascara liep met zulke tragische lijnen over je gezicht.

Je zei iets en ik wist niet wat het was.

Ik denk dat je klonk alsof je een beetje dronken was.

Dus ik keek over je schouder toen je zei:

Ik zei het je en liep gewoon, liep weg.

Liep over je gezicht

Je zei iets en ik wist niet wat het was.

Iets over hoe je het hebt geprobeerd, maar je geeft het op.

Dus ik leunde naar voren voor een kus en toen zei je:

Ik kan dit niet en liep gewoon weg, liep weg.