I Turned My Face - Bodies Of Water

I turned my face from God, but I won’t turn from you

I turned it not in shame, but to shield his light from view

My body, it will die, but what I do today will resonate

Until the action, long since passed

Bears no resemblance to what it wrought before

You turned your face as well and I feared I was to blame

Because your face now turned

No longer burned with virtue’s flame

And when your face was turned

It ceased to be pleasingly cherubic

I could detect the spark (or lack thereof) or chronic tepidness

I turned my face from God, but I won’t turn from you

I turned it not in shame, but to shield his light from view

My body it will die but what I do today will resonate

Until the action, long since passed

Bears no resemblance to what it wrought before

I’d like to think that I

Can tough-mindedly avoid these snares

But this conceit will last

Only until your rod and staff are gone

And now that I have wept tears of despair

Please let me cling to you

And now that I have died to myself

Please let me see your face

And since my longing took a desperate turn

I feel you near to me

And now that my voice cracks with regret

I draw you into me

I may not have a lot

But what you have, you have surely got

And when it’s gone from me?

Part of it will stay with you endlessly

What did it do in me?

It wrapped your heart in veiny filigree

What if I turn around?

Then truthfully, you were never found

Ik wendde mijn gezicht van God af, maar ik keer me niet van jou af

Ik heb hem niet uit schaamte gedraaid, maar om zijn licht aan het zicht te onttrekken

Mijn lichaam, het zal sterven, maar wat ik vandaag doe, zal resoneren

Tot de actie, al lang voorbij

Lijkt niet op wat het eerder deed

Je draaide je gezicht ook om en ik vreesde dat ik de schuldige was

Omdat je gezicht nu is veranderd

Niet langer gebrand met de vlam van de deugd

En toen je gezicht was gedraaid

Het hield op aangenaam cherubisch te zijn

Ik kon de vonk (of het gebrek daaraan) of chronische lauwheid detecteren

Ik wendde mijn gezicht van God af, maar ik keer me niet van jou af

Ik heb hem niet uit schaamte gedraaid, maar om zijn licht aan het zicht te onttrekken

Mijn lichaam zal sterven, maar wat ik vandaag doe, zal resoneren

Tot de actie, al lang voorbij

Lijkt niet op wat het eerder deed

Ik zou graag willen denken dat ik

Kan deze valstrikken hardnekkig vermijden

Maar deze verwaandheid zal duren

Alleen totdat je hengel en staf weg zijn

En nu ik tranen van wanhoop heb gehuild

Laat me alsjeblieft aan je vastklampen

En nu ik aan mezelf gestorven ben

Laat me alsjeblieft je gezicht zien

En aangezien mijn verlangen een wanhopige wending nam

Ik voel je dicht bij me

En nu mijn stem kraakt van spijt

Ik trek je in mij

Ik heb misschien niet veel

Maar wat je hebt, heb je zeker

En als het bij mij weg is?

Een deel ervan zal je eindeloos bijblijven

Wat deed het in mij?

Het wikkelde je hart in aderig filigraan

Wat als ik me omdraai?

Dan ben je eerlijk gezegd nooit gevonden