I Guess I'll Forget the Sound, I Guess, I Guess - Bodies Of Water

The sound of a million hearts

beating together as one

And when the night is done (ahhh ahhh)

And when the dawn has come (ahhh ahhh)

I will take the daylight on My cheeks will dry off in the sun

Though my heart once was broke it’s been mended

And the sting of the fracture has ended

But still the sound of the hearts that are breaking

and boots that are knocking pervades

Before the day that i first touched your face

or the roar of these things filled my ears

Then i embraced you and we (?)

to just hear our breath as we breathe

Up till that day i would hear them

And the sound as they broke, it was fearsome

that was until your arms opened up wide and the treasure therein was made mine

There is a noise that is taking the place in the hollow of my inner ear

It is a whole that’s the sum of its parts, a white noise sure as the sun

Now that I’ve found you dear

The light has lost to me you see

And now that I’ve touched your face

The noise strays from memory

I guess I’ll forget the sound, I guess, I guess

My cheeks will dry off in the sun, the sun

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

I guess we’ll forget the sound, I guess, I guess

Het geluid van een miljoen harten

samen slaan als één

En als de nacht voorbij is (ahhh ahhh)

En wanneer de dageraad is gekomen (ahhh ahhh)

Ik zal het daglicht aandoen Mijn wangen zullen drogen in de zon

Hoewel mijn hart ooit gebroken was, is het hersteld

En de angel van de breuk is geëindigd

Maar nog steeds het geluid van de harten die breken

en laarzen die kloppen doordringt

Voor de dag dat ik je gezicht voor het eerst aanraakte

of het gebrul van deze dingen vulde mijn oren

Toen omhelsde ik jou en wij (?)

om gewoon onze adem te horen terwijl we ademen

Tot die dag zou ik ze horen

En het geluid toen ze braken, het was angstaanjagend

dat was totdat je armen wijd opengingen en de schat daarin de mijne werd

Er is een geluid dat de plaats inneemt in de holte van mijn binnenoor

Het is een geheel dat de som der delen is, een witte ruis zeker als de zon

Nu ik je heb gevonden, schat

Het licht is voor mij verdwenen, zie je?

En nu ik je gezicht heb aangeraakt

Het geluid dwaalt af uit het geheugen

Ik denk dat ik het geluid vergeet, denk ik, denk ik

Mijn wangen zullen drogen in de zon, de zon

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik

Ik denk dat we het geluid zullen vergeten, denk ik, denk ik