Darby's Castle - Bobby Bare

See the ruin on the hill, where the smoke is hanging still,

Like an echo of an age long forgotten.

There’s a story of a home crushed beneath those blackened stones,

And the roof that fell before the beams were rotten.

Cecil Darby loved his wife, and he laboured all his life,

To provide her with material possessions.

And he built for her a home of the finest wood and stone.

And the building soon became his sole obsession.

Oh, it took three-hundred days, for the timbers to be raised,

And the silhouette was seen for miles around.

And the gables reached as high as the eagles in the sky,

But it only took one night to bring it down,

When Darby’s castle tumbled to the ground.

Though they shared a common bed, there was precious little said,

In the moments that were set aside for sleepin'.

For his busy dreams were filled with the rooms he’d yet to build,

And he never heard young Helen Darby weeping.

Then one night he heard a sound, as he laid his pencil down,

And he traced it to her door and turned the handle.

And the pale light of the moon through the window of the room,

Split the shadows where two bodies lay entangled.

Oh, it took three-hundred days, for the timbers to be raised,

And the silhouette was seen for miles around.

And the gables reached as high as the eagles in the sky,

But it only took one night to bring it down,

When Darby’s castle tumbled to the ground.

Zie de ruïne op de heuvel, waar de rook nog steeds hangt,

Als een echo van een lang vergeten tijd.

Er is een verhaal van een huis verpletterd onder die zwartgeblakerde stenen,

En het dak dat viel voordat de balken waren verrot.

Cecil Darby hield van zijn vrouw, en hij werkte zijn hele leven,

Om haar te voorzien van materiële bezittingen.

En hij bouwde voor haar een huis van het beste hout en steen.

En het gebouw werd al snel zijn enige obsessie.

Oh, het duurde driehonderd dagen voordat het hout omhoog was gebracht,

En het silhouet was in de wijde omtrek te zien.

En de gevels reikten zo hoog als de adelaars in de lucht,

Maar het kostte maar één nacht om het neer te halen,

Toen Darby's kasteel op de grond viel.

Hoewel ze een gemeenschappelijk bed deelden, werd er weinig gezegd,

Op de momenten die gereserveerd waren om te slapen.

Want zijn drukke dromen waren gevuld met de kamers die hij nog moest bouwen,

En hij heeft de jonge Helen Darby nooit horen huilen.

Toen hoorde hij op een nacht een geluid, terwijl hij zijn potlood neerlegde,

En hij volgde het naar haar deur en draaide aan de hendel.

En het bleke licht van de maan door het raam van de kamer,

Splits de schaduwen waar twee lichamen verstrikt lagen.

Oh, het duurde driehonderd dagen voordat het hout omhoog was gebracht,

En het silhouet was in de wijde omtrek te zien.

En de gevels reikten zo hoog als de adelaars in de lucht,

Maar het kostte maar één nacht om het neer te halen,

Toen Darby's kasteel op de grond viel.