Man of Constant Sorrow (8D) - Bob Dylan

I am a man of constant sorrow,

I’ve seen trouble all my days.

I’ll say goodbye to Colorado,

Where I was born and partly raised.

Your mother says that I’m a stranger,

My face you’ll never see no more.

But there’s one promise, darling,

I’ll see you on God’s golden shore.

Through this open world I’m about to ramble,

Through ice and snow, sleet and rain.

I’m about to ride that mornin' railroad,

P’raps I’ll die on that train.

I’m going back to Colorado,

The place that I started from.

If I’d knowed how bad you’d treat me,

Honey, I never would have come.

Ik ben een man van constant verdriet,

Ik heb al mijn dagen problemen gezien.

Ik neem afscheid van Colorado,

Waar ik geboren en deels ben opgegroeid.

Je moeder zegt dat ik een vreemdeling ben,

Mijn gezicht zul je nooit meer zien.

Maar er is één belofte, schat,

Ik zie je op Gods gouden kust.

Door deze open wereld sta ik op het punt te dwalen,

Door ijs en sneeuw, ijzel en regen.

Ik sta op het punt om die ochtendspoorlijn te rijden,

P'raps, ik sterf in die trein.

Ik ga terug naar Colorado,

De plek waar ik begon.

Als ik had geweten hoe slecht je me zou behandelen,

Schat, ik zou nooit zijn gekomen.