Blattgold auf Anthrazit - Blumentopf

Blattgold auf Anthrazit

Der Himmel glüht

Der Pulsschlag der Stadt verlangsamt sich

Bis er fast versiegt

Zerrspiegel reflektieren das bunte Grau

Tropfen funkeln blau

Häuser spucken dunklen Rauch

Ich hol noch einmal Luft

Bevor die Sonne untertaucht

Nebelschwaden

Es wird kalt

Jacke zu

Kapuze auf

Egal wohin man guckt

Die ganze Welt wird umgetauscht

Anfang, Ende, Leben tut

Grenzen werden ungenau

Alles ist nur geliehen

GeRemixed und dann umgebaut

Noch ein paar Wochen

Und die Stadt versinkt im Puderzuckertstaub

Man kratzt sich alte Wunden auf

Und guckt wie viel gesunde Haut noch übrig bleibt

Während man Unkraut in die Lunge saugt

Mein Handy ruft nach mir

Ich lass es noch n bischen schreien

Ich will nicht zu busy sein

Lass mich durch die City treiben

Bin irgendwie allein

Irgendwie auch frei

Hätt ich drei Wünsche frei

Dann wüsst ich grad keinen

Hey der Asphalt, der stinkt

Untern nem bunten Mosaik

In der Lunge kalte Luft

Es raschelt unter jedem Schritt

Ich seh beim Ausatmen

Mein Hauch wie Rauchschwaden

Licht bricht sich im dünnen Nebel

Über den Hauptadern

Die Stadt versinkt

Und ich halt sie fest

Besorg dir ein paar Federn

Die man so im Alltag lässt

Stillstand

Leute zielen konzentriert aufs Wesentliche

Der Dreck wird weg gefegt

Man hört die Besenstriche

Es kann so einfach sein

Fehlt nur die Leichtigkeit

Ein Kommen und Gehen

Nix bleibt

Alles hat seine Zeit

Feuchte Luft

Nieselt ins Gesicht

Ich zieh die Jacke hoch

Stille klirrt

Geniess den Augenblick

Ich dachte das gibt`s nur in der Traumfabrik

Die Szene zu perfekt

Bitte, gib mir immer son Drehbuch

Ich hab Blut geleckt

Ich komm nicht weg

Und bin echt gebannt

Ich halt die Welt für'n Moment lang an

Im Westen sinkt die Sonne

Drachen steigen am Horizont

Händler am Bahnsteig warten auf Freitag

Als wärn sie Robinson

Hosentaschen werden zum Ballungsraum für Fäuste

Der Secondhand-Shop gegenüber

Verkauft die alten Träume

Gartenzäune

Trennen die heile Welt von der Wirklichkeit

Das Eintrittsgeld heisst Freiheit

Willkommen in Sicherheit

Wir zwei ticken synchron wie Bahnhofsuhren

Sitzen am Balkon

Und gucken auf die Ruhe nach dem Sturm

Die Schlagzeilen von gestern

Flattern durch die Stadt

Altes Spiel, neues Blatt

Der Baum im Park schüttelt sich nackt

Vertrauen ist Porzellan

Schwer zu kitten

Wenn Du fragst: fangen wir nochmal von vorne an?

Dann werd ich nicken

Das Blau vom Himmel

Verspricht uns n goldenen Herbst

Alles richtig machen wollen

Ist immer vollkommen verkehrt

Komm und küss mich

Nur für die Illusion glücklich zu sein

Hätte ich drei Wünsche frei

Dann wüsste ich keinen

Bladgoud op antraciet

De lucht gloeit

De hartslag van de stad vertraagt

Tot het bijna droog is

Vervormende spiegels weerspiegelen het kleurrijke grijs

Druppels schitteren blauw

Huizen spuwen donkere rook

Ik haal nog een keer adem

Voordat de zon ondergaat

mistwolken

Het wordt koud

jas aan

kap omhoog

Waar je ook kijkt

De hele wereld is uitgewisseld

begin, einde, het leven doet

Grenzen worden onnauwkeurig

Alles is gewoon geleend

Opnieuw gemixt en daarna herbouwd

Nog een paar weken

En de stad verdrinkt in poedersuikerstof

Je krabt oude wonden

En kijk hoeveel gezonde huid er nog over is

Terwijl je wiet in je longen zuigt

Mijn mobiele telefoon belt me

Ik liet het een beetje schreeuwen

Ik wil het niet te druk hebben

Laat me door de stad drijven

Ik ben een beetje alleen

Op de een of andere manier ook gratis

Als ik drie wensen had

Dan ken ik er geen

Hé het asfalt, het stinkt

Onder een kleurrijk mozaïek

Koude lucht in de longen

Het ritselt onder elke stap

Ik zie op de uitademing

Mijn adem als rookwolken

Licht breekt in de dunne mist

Boven de hoofdaders

De stad zinkt

En ik houd haar stevig vast

Haal wat veren

Degene die je in het dagelijks leven achterlaat

blijf staan

Mensen concentreren zich op de essentie

Het vuil wordt weggeveegd

Je kunt de slagen van de bezem horen

Het kan zo makkelijk zijn

Ik mis gewoon de lichtheid

Een komen en gaan

Niets blijft

Alles op zijn tijd

vochtige lucht

Druppels in het gezicht

Ik trek de jas omhoog

stilte rinkelt

Geniet van het moment

Ik dacht dat dat alleen in de droomfabriek bestond

De scène te perfect

Geef me alsjeblieft altijd je script

ik proefde bloed

Ik ga niet weg

En ik ben echt betoverd

Ik stop de wereld voor een moment

De zon gaat onder in het westen

Vliegers vliegen aan de horizon

Dealers op het platform wachten op vrijdag

Alsof ze Robinson zijn

Broekzakken worden een plek waar vuisten zich ophopen

De tweedehands winkel aan de overkant

Verkoop de oude dromen

tuinhekken

Scheid de perfecte wereld van de realiteit

De toegangsprijs betekent vrijheid

Welkom in veiligheid

Wij twee tikken synchroon, zoals treinstationsklokken

Zittend op het balkon

En kijk naar de stilte na de storm

De koppen van gisteren

Fladder door de stad

Oud spel, nieuw blad

De boom in het park schudt zichzelf naakt

Vertrouwen is porselein

Moeilijk te kitten

Als je vraagt: zullen we weer van voren af ​​aan beginnen?

Dan zal ik knikken

Het blauw van de lucht

Belooft ons een gouden herfst

alles goed willen doen

Het is altijd helemaal fout

kom en kus me

Gewoon voor de illusie van gelukkig te zijn

Als ik drie wensen had

Dan ken ik er geen