DIO PERDONAMI (64 Bars) - Blanco

E dico: «Dio, perdonami»

Ne ho diciassette sulle spalle

E sono nato peccatore

Cresciuto in mezzo ai campi

Tanto da dirti se hai libera un’ora, se ci sei

Se no fanculo, mi arrangio da solo

Faccio un casino che poi scende il cielo

Dal cielo sereno viene una tempesta

Mi chiudo in casa, poi mi scopo questa

Mischiando amore e violenza

Graffi dai piedi alla testa

Ci spiano dalla finestra

Non so cos’ho

Se mi devo sfogare, BLANCO

Se lo devo capire, BLANCO

E ascoltare, ascoltare, ascoltare

Immerso nel mare calmo

Niente qui sembra calmo

Lasciar parlare, parlare, parlare

Come un bambino che parla col padre

Nel buio di un cammino lento

Corro scalzo sopra il pavimento

Neanche più so cosa sento

In un tunnel gelato, nella mia testa sto più giù di prima

Chiedo venia ancora, almeno tregua

Basta alle puttanate, chances sputtanate

Chiedo perdono, ah, ah

Non so star buono, ah, ah

In ogni modo, ah, ah

Tra pa-partire, disperare

Non ho più tempo per questo

Scrivo, ma non lo rileggo

Poi non mi reggo in piedi e non mi vedi

Sarà, sarà un’altra notte, in mente mille cose

In mezzo tra le note, con il mio liquore

Capocciate al muro, un sigaro sul letto

Con un tacco al petto pronto per morire

Come un martire, col mio savoir-faire

Ciò che voglio poi l’ottengo

Ma con te non fa effetto

S’il-vous-plait, rispondi

Mi serve un appiglio o la fede

Mi serve un figlio o solo stare bene, mhm

Sul ciglio di strada emozioni vere

Vuoi la mia rabbia?

Non la puoi avere

Ti urlo in faccia, per piacere, ah

Dove mi porti, dove mi porto, neanche io so-o-o

Sembra un inizio senza una fine, senza un sto-o-op

Come la nebbia perso nel bianco senza un rico-o-rdo

Come un boato, ma di silenzio, forse son mo-o-rto

Dio perdonami, sono il nemico di me stesso

Nella mia mente, nel mio complesso

Con qualche vizio che mi hai concesso

Perdonami, perdonami, perdonami

En ik zeg: "God, vergeef me"

Ik heb er zeventien op mijn schouders

En ik ben als zondaar geboren

Opgegroeid in het midden van de velden

Genoeg om je te vertellen of je een uur vrij hebt, als je er bent

Zo niet, fuck it, ik red het wel alleen

Ik maak een puinhoop dat dan de lucht naar beneden gaat

Uit de heldere lucht komt een storm

Ik sluit mezelf op in het huis, dan neuk ik deze

Liefde en geweld mengen

Krassen van de voeten tot aan het hoofd

Ze bespioneren ons vanuit het raam

Ik weet niet wat ik heb

Als ik moet ontluchten, BLANCO

Als ik het moet begrijpen, BLANCO

En luister, luister, luister

Ondergedompeld in de kalme zee

Niets lijkt hier rustig

Laat het spreken, spreken, spreken

Als een kind dat tegen zijn vader praat

In de duisternis van een langzaam pad

Ik ren blootsvoets over de vloer

Ik weet niet eens meer wat ik voel

In een bevroren tunnel zit ik lager in mijn hoofd dan voorheen

Neem me niet kwalijk, tenminste wapenstilstand

Genoeg van hoeren, spugen kansen

Ik vraag om vergeving, ah, ah

Ik weet niet hoe ik goed moet zijn, ah, ah

Hoe dan ook, ha, ha

Tussen weggaan, wanhopen

Ik heb hier geen tijd meer voor

Ik schrijf, maar ik herlees het niet

Dan kan ik niet opstaan ​​en zie je me niet

Het zal zijn, het zal weer een nacht zijn, duizend dingen in gedachten

In het midden tussen de noten, met mijn sterke drank

Ga naar de muur, een sigaar op het bed

Met een borsthak klaar om te sterven

Als een martelaar, met mijn savoir-faire

Wat ik wil, dan krijg ik

Maar bij jou heeft het geen effect

S'il-vous-vlecht, antwoord

Ik heb een houvast of geloof nodig

Ik heb een kind nodig of maak het gewoon goed, mhm

Echte emoties langs de weg

Wil je mijn woede?

Je kunt het niet hebben

Ik zal in je gezicht schreeuwen, alsjeblieft, ah

Waar je me heen brengt, waar ik me heen breng, ik weet niet eens-o-o

Het voelt als een begin zonder einde, zonder sto-o-op

Zoals de mist verloren in het wit zonder een rico-o-rdo

Als een brul, maar van stilte, misschien ben ik mo-o-rto

God vergeef me, ik ben mijn eigen vijand

In mijn gedachten, als geheel

Met een ondeugd die je me hebt gegeven

Vergeef me, vergeef me, vergeef me