The Mortician's Daughter - Black Veil Brides

I open my lungs dear,

I sing this song at funerals… No rush.

These lyrics heard a thousand times, just plush.

A baby boy you’ve held so tightly, this pain it visits almost nightly.

Missing hotel beds I feel your touch.

I will wait dear,

A patient of eternity, my crush.

A universal still, No rust.

No dust will ever grow in this frame,

One million years I will say your name.

I love you more than I can ever scream.

We booked our flight those years ago,

I said I love you as I left you.

Regrets still haunt my hollow head,

But I promised you I will see you again, again.

I sit here and smile dear,

I smile because I think of you and blush.

These bleeding hollow dials… This fuss.

A fuss is made of miles and travels when roadways are but stones and gravel.

A bleeding heart and conquer every crutch.

We booked our flight those years ago,

You said you loved me as you left me.

Regrets still haunt your saddened head but I promised you I will see you.

We booked our flight those years ago,

I said I loved you and I left you.

Regrets no longer in my head,

I promised you and now I’m home again, again, again, again, again.

I’m home again.

Ik open mijn longen schat,

Ik zing dit lied op begrafenissen... Geen haast.

Deze teksten zijn duizend keer gehoord, gewoon zacht.

Een jongetje dat je zo stevig vastgehouden hebt, deze pijn komt bijna elke nacht langs.

Ontbrekende hotelbedden Ik voel je aanraking.

Ik zal wachten schat,

Een patiënt van de eeuwigheid, mijn verliefdheid.

Een universele still, geen roest.

Er zal nooit stof in dit frame groeien,

Een miljoen jaar zal ik je naam zeggen.

Ik hou meer van je dan ik ooit kan schreeuwen.

We boekten onze vlucht die jaren geleden,

Ik zei dat ik van je hou toen ik je verliet.

Spijt spookt nog steeds door mijn holle hoofd,

Maar ik heb je beloofd dat ik je nog een keer zal zien.

Ik zit hier en lach schat,

Ik glimlach omdat ik aan je denk en bloos.

Deze bloedende holle wijzerplaten... Deze ophef.

Er wordt ophef gemaakt over kilometers en reizen wanneer wegen slechts stenen en grind zijn.

Een bloedend hart en overwin elke kruk.

We boekten onze vlucht die jaren geleden,

Je zei dat je van me hield toen je me verliet.

Spijt spookt nog steeds door je bedroefde hoofd, maar ik heb je beloofd dat ik je zal zien.

We boekten onze vlucht die jaren geleden,

Ik zei dat ik van je hield en ik verliet je.

Spijt niet langer in mijn hoofd,

Ik heb het je beloofd en nu ben ik weer thuis, opnieuw, opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Ik ben weer thuis.