Sonnets / Unrealities XI - Björk

It may not always be so

And I say that if your lips

Which I have loved

Should touch another’s

And your dear strong fingers clutch her heart

As mine in time not far away

If on another’s face your sweet hair lay

In such a silence as I know

Or such great writhing words as, uttering overmuch

Stand helplessly before the spirit at bay

If this should be, I say if this should be

You of my heart, send me a little word

That I may go unto her, and take her hands saying

Accept all happiness from me

Then I shall turn my face

And hear one bird sing terribly afar in the lost lands

Het is misschien niet altijd zo

En ik zeg dat als je lippen

Waar ik van heb gehouden

Zou die van een ander moeten raken

En je lieve sterke vingers grijpen haar hart vast

Als de mijne in de tijd niet ver weg

Als je lieve haar op het gezicht van een ander ligt

In de stilte die ik ken

Of zulke grote kronkelende woorden als, te veel uiten

Sta hulpeloos voor de geest op afstand

Als dit zou moeten, zeg ik als dit zou moeten zijn

Jij van mijn hart, stuur me een klein woordje

Dat ik naar haar toe mag gaan en haar handen mag nemen en zeggen:

Accepteer al het geluk van mij

Dan zal ik mijn gezicht draaien

En hoor een vogel verschrikkelijk zingen in de verloren landen