Velvet Demise - Bishop Of Hexen

Cold, frost beaten heart

A chasm of chills

Stone-mind

Bleeds futile Dreams

Steel-eyes

Dull all these years

Stagnation

A wrecked man-child collapses into himself

Just to emerge to a miserable conscious back again

Stagnation…

And the songs of reason subside

Their voice-distant

Deep within thy depths

Dead within the deep

A silent dirge Buried inside a human casket

Crystallized

Strike of strike

Whip-tongue chastise

Some strangle, some chain

And other aim to burn

Until every vein and bone are crystallized

In the vast green garden where

Tears and trees and fears grow

I can be found between the pages

Where the wind of fear blows

In the bleak meadows of the past

Pain and pebbles lie low

There lies the answer to my daily demise

And I celebrate a decade of disease

1000 steps lead straight to ethereal bliss

And millions of trails lead

To this hollow-graphic hard core

Soul shredding masterpiece and none

Could aid and nowhere to run

Ashes

To rise from the pyre

Reconstruction

Another lazarus engulfed by a blue fire

To rebuild and from earth’s wonders

Rejuvenate or remain scattered ashes

Yet there comes a time

When fleeting moments leave

A tender mark on the skin

And cut straight down your spine

Maybe after all this is done

And such horror-sickness will be gone

I will get «myself» back to be «mine»…

And we will claim ourselves

From the dying sons

Koud, bevroren hart

Een kloof van koude rillingen

Steengeest

Bloedt zinloze dromen

Stalen ogen

Saai al die jaren

Stagnatie

Een verongelukt mannelijk kind stort in elkaar

Gewoon om weer tevoorschijn te komen in een ellendig bewustzijn

Stagnatie…

En de liederen van de rede verdwijnen

Hun stem ver weg

Diep in uw diepten

Dood in de diepte

Een stille klaagzang Begraven in een menselijke kist

gekristalliseerd

Staking van staking

Zweep-tong kastijding

Sommigen wurgen, sommigen ketenen

En ander doel om te verbranden

Totdat elke ader en bot gekristalliseerd zijn

In de uitgestrekte groene tuin waar

Tranen en bomen en angsten groeien

Ik ben te vinden tussen de pagina's

Waar de wind van angst waait

In de grauwe weiden van vroeger

Pijn en kiezels liggen laag

Daar ligt het antwoord op mijn dagelijkse ondergang

En ik vier een decennium van ziekte

1000 stappen leiden rechtstreeks naar etherische gelukzaligheid

En miljoenen paden leiden

Naar deze holle grafische harde kern

Soul shredding meesterwerk en geen

Kan helpen en nergens naartoe te rennen

As

Om van de brandstapel te komen

Wederopbouw

Een andere lazarus verzwolgen door een blauw vuur

Om te herbouwen en van de wonderen van de aarde

Verjongen of verstrooide as laten

Toch komt er een tijd

Wanneer vluchtige momenten verdwijnen

Een tedere vlek op de huid

En snijd recht langs je ruggengraat

Misschien nadat dit allemaal is gedaan

En zo'n horror-ziekte zal weg zijn

Ik zal «mezelf» terugkrijgen om «van mij» te zijn…

En we zullen onszelf claimen

Van de stervende zonen