A Serpentine Crave - Bishop Of Hexen

Where death’s heart beats

At the far most point

Where several world meet

In the mist, erupts passion

Where motion sets remorse

Energy flows in a shapeless course

And sorrow forged in fire

The seeds of storm

Burst and grow to become a swarm

To hammer out your dreams

With a dreadful coating

All is but a prison when the heart is confined

All is but death when deprived of pride

My thirst arose, and now loose, I begin the search for glory

When awhim become a will and paves the way to power

When in famine

The hour always comes late when fulfilling a burning desire

When touching the core and the heart of the pyre

A scorched black path leads to my salvation

This way demands great deeds

To mock fear and despair

To put an end to my starvation

«Danger glances like a sunshine to a brave man’s etes»

As honor is seductive to the shamed and shallow

And fortune a stranger to the downcast, deafen by meger cry

Danger is indeed for me, a graceful jubilation

I carve and huner

For a thunderous love

A serpentine love for hate and glory

With a vigilant eye, i observe the sky

To guide me and my flock

To relive and cure our ills

An omen from above

Our steps, led by a distant staff

When time and place will come into eclipse- we will be as one

Waar het hart van de dood klopt

Op het verste punt

Waar verschillende werelden elkaar ontmoeten

In de mist barst passie los

Waar beweging wroeging veroorzaakt

Energie stroomt in een vormloos verloop

En verdriet gesmeed in vuur

De zaden van storm

Barsten en groeien tot een zwerm

Om je dromen uit te hameren

Met een vreselijke coating

Alles is slechts een gevangenis als het hart opgesloten is

Alles is behalve de dood wanneer het van trots wordt beroofd

Mijn dorst kwam op, en nu los, begin ik de zoektocht naar glorie

Wanneer een bevlieging een testament wordt en de weg naar de macht baant

Wanneer in hongersnood

Het uur komt altijd te laat bij het vervullen van een brandend verlangen

Bij het aanraken van de kern en het hart van de brandstapel

Een verschroeid zwart pad leidt naar mijn redding

Deze manier vereist grote daden

Om angst en wanhoop te bespotten

Om een ​​einde te maken aan mijn hongersnood

«Gevaar blikken als een zonneschijn naar de eters van een dappere man»

Omdat eer verleidelijk is voor beschaamden en oppervlakkigheden

En fortuin een vreemdeling voor de terneergeslagen, doof door een magere kreet

Gevaar is inderdaad voor mij een gracieuze jubel

Ik snij en jaag

Voor een donderende liefde

Een slangachtige liefde voor haat en glorie

Met een waakzaam oog observeer ik de lucht

Om mij en mijn kudde te leiden

Om onze kwalen te herbeleven en te genezen

Een voorteken van boven

Onze stappen, geleid door een verre staf

Wanneer tijd en plaats in verduistering zullen komen, zullen we als één zijn