Tormenta - Biquini Cavadão

A vida nesse mundo é tão material

Que sua presença parece irreal

No meu oceano, ela se dá por um farol

Que ilumina os meus passos e me dá calor

Calor de gente Calor de animal

Nessa tormenta não sou racional

Sou menos humano sou mais perigoso

A própria imagem desse sentimento em carne e osso

Vou ao seu encontro movido a ilusão

Mas minhas andanças não tem direção

Pois não adianta, um navio em alto mar

Que sabe aonde ir, sem saber aonde está

A vida nesse mundo é tão material

Que sua presença parece ilusão

Ela é bem mais rica que uma posse pessoal

E por ser tão rica só pertence ao coração

Coração de gente calor de animal

Nessa tormenta não sou racional

Sou menos humano, sou mais perigoso

A própria imagem desse sentimento em carne e osso

Het leven in deze wereld is zo materieel

Dat je aanwezigheid onwerkelijk lijkt

In mijn oceaan, het is een vuurtoren

Dat verlicht mijn stappen en geeft me warmte

Hitte van mensen hitte van dieren

In deze storm ben ik niet rationeel

Ik ben minder menselijk, ik ben gevaarlijker

Het eigen beeld van dit gevoel in vlees en bloed

Ik ga je ontmoeten, bewogen door illusie

Maar mijn omzwervingen hebben geen richting

Omdat het geen zin heeft, een schip op volle zee

Wie weet waar te gaan, niet wetend waar hij is

Het leven in deze wereld is zo materieel

Dat je aanwezigheid een illusie lijkt

Ze is veel rijker dan een persoonlijk bezit

En omdat het zo rijk is, is het alleen van het hart

Hart van mensen dierenhitte

In deze storm ben ik niet rationeel

Ik ben minder mens, ik ben gevaarlijker

Het eigen beeld van dit gevoel in vlees en bloed