Scales - Billy Woods

No justice, no peace

People fill the streets

Many of fine speech

When that died down, still you and the police

Murder by numbers, 1, 2, 3

Better have you a piece!

Better have you a college degree

Better move where it don’t be sweet

Never gon' be what you want it to be

It is what it is

Brutus slid the shiv between Julius' ribs

Two types of people in the world, kid, those who load the guns and those who dig

Rhetorical question: Can I live?

Found the place of your final resting

Dance the jig

Fiddle under my chin

Pirouette spin in a pair of Timbs

Heard em on the stairs, pulled the pin

Either which way they coming in, might as well go for the win

We all got it coming

Smooth her skirt, make sure her shirts buttoned

He said nothing

What would you say?

Never told her husband

Just sauteed the onions

A good man is hard to find

Fruit of the poison vine

Gin and tonic with the lime rind

Kept that balance

Another bottle of wine, accept that challenge

Use untruth to fill that silence

Kids in they rooms listening to nullified nihilists

Still stylish, ultraviolence

Credit to his race who gives credit to his stylist

Boss said «Any questions?»

I said «Where's Wallace?»

(«String, where the fuck is Wallace?»)

«Huh?

String, where the fuck is Wallace?»

(«Huh? String. String. Look at me. Look at me! Where the fuck is Wallace? Huh?!

I don’t want this payless wearing motherfucking representing me.

I’mma get my own man.

Alright?

So just get back in your car and get the fuck

back down south.»

«Alright you stupid motherfucker.

You made your decision.»)

Geen gerechtigheid geen vrede

Mensen vullen de straten

Veel van goede spraak

Toen dat stierf, nog steeds jij en de politie

Moord op nummer 1, 2, 3

Je kunt beter een stuk hebben!

Je kunt beter een hbo-opleiding hebben

Je kunt beter gaan waar het niet lief is

Word nooit wat je wilt dat het is

Het is wat het is

Brutus schoof de shiv tussen Julius' ribben

Twee soorten mensen in de wereld, jongen, degenen die de wapens laden en degenen die graven

Retorische vraag: kan ik leven?

De plaats van je laatste rustplaats gevonden

Dans de mal

Fiddle onder mijn kin

Pirouette draaien in een paar Timbs

Hoorde ze op de trap, trok aan de speld

Hoe ze ook binnenkomen, ze kunnen net zo goed voor de overwinning gaan

We hebben het allemaal gekregen

Strijk haar rok glad, zorg ervoor dat haar overhemden dichtgeknoopt zijn

Hij zei niets

Wat zou je zeggen?

Nooit haar man verteld

Net de uien gebakken

Een goede man is moeilijk te vinden

Vrucht van de giftige wijnstok

Gin-tonic met de limoenschil

Behield dat evenwicht

Nog een fles wijn, ga die uitdaging aan

Gebruik onwaarheid om die stilte te vullen

Kinderen in hun kamers luisteren naar vernietigde nihilisten

Nog steeds stijlvol, ultrageweld

Dank aan zijn ras die zijn stylist de eer geeft

Baas zei "Heeft u nog vragen?"

Ik zei «Waar is Wallace?»

(«String, waar is Wallace verdomme?»)

«Hè?

String, waar is Wallace verdomme?»

(«Huh? String. String. Kijk naar mij. Kijk naar mij! Waar is Wallace verdomme? Huh?!

Ik wil niet dat deze onbetaalbare klootzak mij vertegenwoordigt.

Ik ga mijn eigen man halen.

Akkoord?

Dus stap gewoon weer in je auto en ga verdomme

terug naar het zuiden."

'Oké, stomme klootzak.

Je hebt je beslissing genomen.»)