Lunar Wilderness - Between the Buried and Me

Many days and fewer nights… so I’m told

I’ve lost my time years ago… so I’m told

The explaining.

The whispered words

This will be the hardest part… so I’m told

I wish my mind would work… unfold

The explaining.

The whispered words

The front door opened to the look of death.

Will this make sense?

Will this be comforting at all?

The questions dive in day and night.

Nothing we can do.

Nothing I can do

Twists and turns must be answered

I hit land… so it seems

The dirt chokes up my legs… strong air then shoots down my throat

Sensory overload in an instant of sense

Charting through old water that I pushed away to drown

Into another

To find and be found

This is what I’ve set out to do.

Where is this door?

The constant movement of my eyes.

I can feel, but I can’t open the lids.

The back of my skin is scarred, torn and broken

A reflection of what I’ve seen.

(What have I become?)

They let these people recreate.

Maybe I should have ended it all

Too, too late?

Too, too late?

Moving forward is a must

Dig deep

Commence sleep

Dig deep

Commence sleep inside sleep

Dig deep

Commence sleep inside sleep

Silence

(An out of focus picture brings up a familiar scenario: Three people fill the

room.

There seems to be a fourth, but very small.

We are speaking about some

sort of mission.

My mouth won’t stop moving… talking way too much.

Even through the blur I can feel their stares.

This one sided discussion seems

to be about what I am preventing.

Is this a sign?

Too late… I’ve said it

before.

The people then disappear.

I look about and the western sky seems to be

red… alone.

I can smell burning flesh… scorched life.

I turn around and the

face of death stares so grim that the lids finally open…)

I come to

I’m close… Very close.

But something isn’t right

A horrifying realization is swept over me

Home

The empty space of home

All I’ve known is gone

All I’ve loved is lost

Silence

Home

The empty space of home

All I’ve known is gone

All I’ve loved is lost

Silence

Home

The empty space of home

All I’ve known is gone

All I’ve loved is lost

Silence

Vele dagen en minder nachten... zo is mij verteld

Ik ben jaren geleden mijn tijd kwijt... dus is mij verteld

Het uitleggen.

De gefluisterde woorden

Dit wordt het moeilijkste deel... zo is mij verteld

Ik wou dat mijn geest zou werken ... ontvouwen

Het uitleggen.

De gefluisterde woorden

De voordeur ging open voor de blik van de dood.

Zal dit zin hebben?

Zal dit geruststellend zijn?

De vragen duiken dag en nacht op.

Niets wat we kunnen doen.

Niets dat ik kan doen

Wendingen moeten worden beantwoord

Ik kom op het land ... dus het lijkt erop

Het vuil verstikt mijn benen... sterke lucht schiet dan door mijn keel

Zintuiglijke overbelasting in een oogwenk

In kaart brengen door oud water dat ik wegduwde om te verdrinken

in een ander

Vinden en gevonden worden

Dit is wat ik wilde doen.

Waar is deze deur?

De constante beweging van mijn ogen.

Ik kan voelen, maar ik kan de deksels niet openen.

De achterkant van mijn huid is gehavend, gescheurd en gebroken

Een weerspiegeling van wat ik heb gezien.

(Wat ben ik geworden?)

Ze lieten deze mensen recreëren.

Misschien had ik het allemaal moeten beëindigen

Te laat, te laat?

Te laat, te laat?

Vooruit gaan is een must

Diep graven

Beginnen met slapen

Diep graven

Begin met slapen in slaap

Diep graven

Begin met slapen in slaap

Stilte

(Een onscherpe foto roept een bekend scenario op: drie mensen vullen de

kamer.

Er lijkt een vierde te zijn, maar erg klein.

We hebben het over sommige

soort missie.

Mijn mond stopt niet met bewegen... veel te veel praten.

Zelfs door de waas kan ik hun blikken voelen.

Deze eenzijdige discussie lijkt

om te zijn over wat ik aan het voorkomen ben.

Is dit een teken?

Te laat... ik heb het gezegd

voordat.

De mensen verdwijnen dan.

Ik kijk om me heen en de westelijke hemel lijkt te zijn

rood... alleen.

Ik ruik brandend vlees... verschroeid leven.

Ik draai me om en de

gezicht van de dood staart zo grimmig dat de deksels eindelijk opengaan...)

Ik kom naar

Ik ben dichtbij... Heel dichtbij.

Maar er klopt iets niet

Een huiveringwekkend besef komt over me heen

Thuis

De lege ruimte van thuis

Alles wat ik weet is weg

Alles waar ik van heb gehouden, is verloren

Stilte

Thuis

De lege ruimte van thuis

Alles wat ik weet is weg

Alles waar ik van heb gehouden, is verloren

Stilte

Thuis

De lege ruimte van thuis

Alles wat ik weet is weg

Alles waar ik van heb gehouden, is verloren

Stilte