Hangover - Betty Boo

I believed in everything you said to me.

Disguised were the lies: you even looked into my eyes!

Sat me on a chair and seemed most sincere,

Took me by the hand and said I’d nothing to fear.

Reminded me I was the girl of your dreams

'Coz I wasn’t the kind to ask you where you’d been.

It was all set dedication at its best:

Didn’t have the decency to even confess.

Can’t believe it’s over.

It’s one big hangover.

You said you’d never run away.

That’s what you told me.

I was your one and only.

Won’t get over it in a day.

He would call me every morning at half past ten.

My friend, at the time, he seemed genuine.

The cloud was too thick for me to see through.

Looking back, I was had: he just couldn’t give a boo.

He was the kind of guy who you couldn’t say «no».

When I was sharing him, yes, it was a big blow.

I got full proof that he was running loose.

Denied and lied to me, with some silly excuse.

Can’t believe it’s over.

It’s one big hangover.

You said you’d never run away.

That’s what you told me.

I was your one and only.

Won’t get over it in a day.

When we were together, he was a different guy:

He would chatter away and flatter me, which made me quite shy.

All the more reason to wonder what I did wrong.

Maybe he didn’t love me all along…

They warned me he got horny at anything in a skirt.

I ignored all the stories: I was determined it would work.

But, no, I didn’t listen, 'coz I had no suspicions.

Mmm… I must admit: it was a shock to the system.

Can’t believe it’s over.

It’s one big hangover.

You said you’d never run away.

That’s what you told me.

I was your one and only.

Won’t get over it in a day.

Can’t believe it’s over.

It’s one big hangover.

You said you’d never run away.

That’s what you told me.

I was your one and only.

Won’t get over it in a day.

Can’t believe it’s over…

Ik geloofde in alles wat je tegen me zei.

Vermomd waren de leugens: je keek me zelfs in de ogen!

Zat me op een stoel en leek het meest oprecht,

Nam me bij de hand en zei dat ik niets te vrezen had.

Herinnerde me eraan dat ik het meisje van je dromen was

'Omdat ik niet het soort was om je te vragen waar je was.

Het was allemaal toegewijde toewijding op zijn best:

Had niet het fatsoen om zelfs maar te bekennen.

Kan niet geloven dat het voorbij is.

Het is één grote kater.

Je zei dat je nooit zou weglopen.

Dat is wat je me vertelde.

Ik was de enige echte.

Kom er niet in een dag overheen.

Hij zou me elke ochtend om half elf bellen.

Mijn vriend leek destijds oprecht.

De wolk was te dik om door te kijken.

Terugkijkend had ik: hij kon gewoon geen boe-geroep geven.

Hij was het soort man tegen wie je geen 'nee' kon zeggen.

Toen ik hem deelde, ja, dat was een grote klap.

Ik heb het volledige bewijs dat hij losliep.

Ontkende en loog tegen me, met een of ander dom excuus.

Kan niet geloven dat het voorbij is.

Het is één grote kater.

Je zei dat je nooit zou weglopen.

Dat is wat je me vertelde.

Ik was de enige echte.

Kom er niet in een dag overheen.

Toen we samen waren, was hij een andere man:

Hij kletste en vleide me, wat me nogal verlegen maakte.

Reden te meer om je af te vragen wat ik verkeerd heb gedaan.

Misschien hield hij al die tijd niet van me...

Ze waarschuwden me dat hij geil werd op alles in een rok.

Ik negeerde alle verhalen: ik was vastbesloten dat het zou werken.

Maar nee, ik luisterde niet, want ik had geen vermoedens.

Mmm... Ik moet toegeven: het was een schok voor het systeem.

Kan niet geloven dat het voorbij is.

Het is één grote kater.

Je zei dat je nooit zou weglopen.

Dat is wat je me vertelde.

Ik was de enige echte.

Kom er niet in een dag overheen.

Kan niet geloven dat het voorbij is.

Het is één grote kater.

Je zei dat je nooit zou weglopen.

Dat is wat je me vertelde.

Ik was de enige echte.

Kom er niet in een dag overheen.

Kan niet geloven dat het voorbij is...