Immer wieder sonntags - Bert

Walter war nicht großwar eher kleintrotzdem glaubte ervon den Kleinen einer der

Größten zu sein.

Seine Frau, die Mariesah noch ganz gut aus für ihr Alterund wenn sie mal was

sagtedann meist: MEIN GOTT WALTER.

Walter lebte sein Lebenwar meist

unbeschwertund wenn er mal was machtemachte er’s meist verkehrt.

Beim Frühstück warf er die Kaffeekanne umzum Glück war’s nur kalter

Marie sagte wieder einmal: MEIN GOTT WALTER.

Walter hatte es nicht

eiligarbeitete ja im selben Hausund wenn er keine Lust hattefiel die Arbeit

eben aus.

Das machte auch nichtsdenn er war Hausverwalterwenn die ander’n Mieter ihn

sah’nmeinten sie nur: MEIN GOTT WALTER.

Walter wollte und ließ das Haus in

Ordnung versetzenund machte einer was kaputtmuss er den Schaden ersetzen.

Meist musste Walter dies tunwie gestern den Feuerlöscherhalterals er’s

beichtete sagte Marie: MEIN GOTT WALTER.

Denn da hatte Walter im Flur Rauch

entdecktund sofort erkanntdaß nur ein Feuer dahintersteckt.

Laut «Feuer Feuer"rufendriss er den Löscher von der Wandnatürlich mit

Halteralle die ihn sah’n meinten nur: MEIN GOTT WALTER.

Doch solche Blödelei'n

ignorierte er nurund rannte mit dem Löscher hinaus auf den Flur.

Doch dort staubten nur die von ihm bestellten Gipser und Kalkerund als sie ihn

sah’n: … MEIN GOTT WALTER.

Doch Walter macht sich nichts aus solch' kleinen

Pannenaus kaputten Tassen

Tellern oder Kaffeekannen.

Er geht dann in die Kneipeund wenn wer heimkommtdann lallt er.

Marie sagt dann nur: MEIN GOTT WALTER.

Ja das leben verlangte Walter schon 'ne

Menge abund sein Pech verfolgte ihn sogar bis ins Grabdenn sein Sarg glitt den

Trägern aus den Händenauf den Boden knallt erder Pfarrer rief entsetzt:

MEIN GOTT WALTER.

Nun steht Walter ganz allein vor’m Himmelstorund kommt sich

eigentlich ziemlich einsam vor.

Petrus sieht durch das Gucklochdrauf verliert den Halt er.

Zum lieben Gott ruft er nach hinten: Da draußen da steht WALTER.

Walter was niet groot, hij was nogal klein, maar hij dacht dat hij een van de kleintjes was

de grootste te zijn.

Zijn vrouw, Marie, zag er nog best goed uit voor haar leeftijd en toen ze iets had

zei dan gewoonlijk: MIJN GOD WALTER.

Walter leefde zijn leven was meestal

zorgeloos en als hij iets deed, deed hij het meestal verkeerd.

Bij het ontbijt gooide hij de koffiepot om, het was gelukkig alleen kouder

Marie zei weer: MIJN GOD WALTER.

Walter had het niet

werkte haastig in hetzelfde huis en toen hij er geen zin in had, viel het werk

ruim.

Dat maakte ook niet uit, want hij was de beheerder toen de andere huurders hem zagen

ze zeiden gewoon: MIJN GOD WALTER.

Walter wilde en liet het huis binnen

Bestel en iemand heeft iets gebroken, hij moet de schade vergoeden.

Meestal moest Walter dit doen zoals gisteren de brandblusserhouder als hij is

bekende zei Marie: MIJN GOD WALTER.

Omdat Walter rook in de gang had

ontdekte en realiseerde zich meteen dat er alleen een vuur achter zit.

Luid schreeuwend "Vuur, vuur", rukte hij duidelijk de brandblusser met zich mee van de muur

Iedereen die hem zag, zei zojuist: MIJN GOD WALTER.

Maar wat een onzin

hij negeerde het gewoon en rende de gang in met de brandblusser.

Maar daar waren alleen de stukadoors en bepleisterers die hij had besteld aan het afstoffen toen ze hem zagen

zag: … MIJN GOD WALTER.

Maar Walter geeft niet om zulke kleintjes

Storingen door kapotte kopjes

borden of koffiepotten.

Hij gaat dan naar de kroeg en als er iemand thuiskomt brabbelt hij.

Marie zegt dan gewoon: MIJN GOD WALTER.

Ja, het leven eiste Walter

Menigten en zijn pech volgden hem zelfs naar zijn graf omdat zijn kist naar beneden gleed

De priester riep verschrikt:

MIJN GOD WALTER.

Nu staat Walter helemaal alleen voor de poorten van de hemel

eigenlijk best eenzaam.

Peter kijkt door het kijkgaatje, dan verliest hij zijn evenwicht.

Hij roept naar de goede God: WALTER staat daarbuiten.