5th Stanza - Ben LaMar Gay

And yet he thinks

While roaming the wet terrain

The warden manages to remain dry in his thoughts

In the midst of bloodhounds and deputy sheriffs howling between the tree lines

His silence is guided by the rhythmic cadence of heartbeats and breath

The warden’s heart gets weaker with every footprint that is found

He misses our fugitive dearly

The wet rubber of his raincoat crackles as he turns to his right

And left

He suddenly feels hatred for the officers searching for a man that they don’t

understand

«Damn fools» he whispers

He aims his wooden cane and draws backwards

As if shooting bullets in the backs of each deputy

A move such as this reminds him of being a child

Playing cops and robbers with his friends in the wooden areas of city

The warden smiles

Six bloodhounds stare in a sinister grin

En toch denkt hij

Terwijl je door het natte terrein dwaalt

De bewaker weet droog te blijven in zijn gedachten

Te midden van bloedhonden en hulpsheriffs die huilen tussen de boomgrenzen

Zijn stilte wordt geleid door de ritmische cadans van hartslag en ademhaling

Het hart van de directeur wordt zwakker met elke voetafdruk die wordt gevonden

Hij mist onze voortvluchtige heel erg

Het natte rubber van zijn regenjas knettert als hij naar rechts draait

En links

Hij voelt plotseling haat tegen de agenten die op zoek zijn naar een man die ze niet hebben

begrijpen

«Verdomde dwazen» fluistert hij

Hij richt zijn houten stok en trekt achteruit

Alsof je kogels in de rug van elke hulpsheriff schiet

Een beweging als deze herinnert hem eraan dat hij een kind was

Politie en overvaller spelen met zijn vrienden in de houten delen van de stad

De directeur lacht

Zes bloedhonden staren met een sinistere grijns