Interlude - Belmont, SHINIGAMI

I’m running out of time, and left here indecisive stuck feeling so lifeless

Too busy stumbling through the pain with all my vices

I’m steady handing out my vengeance like it’s priceless, I’m digging up roots

and tying them into a noose

My constant strife has found a place to grow complacent, a trampled mind that’s

overflowing with pure hatred

I’m walking through the flames, the reaper takes me by the hand I just can’t

fight this

Decaying faces all around me it’s a crisis

I feel them clawing at my stomach as I write this, steady counting off all of

my sacrifices

Do you know what it’s like to be alone?

To live life feeling numb and cold,

it’s a fucking nightmare on its own, it just gets worse as we grow old

Ik heb bijna geen tijd meer en ben hier besluiteloos achtergelaten en voel me zo levenloos

Te druk met struikelen door de pijn met al mijn ondeugden

Ik deel constant mijn wraak alsof het van onschatbare waarde is, ik graaf wortels op

en ze vastbinden in een strop

Mijn constante strijd heeft een plek gevonden om zelfgenoegzaam te worden, een vertrapte geest die

vol met pure haat

Ik loop door de vlammen, de maaier pakt me bij de hand die ik gewoon niet kan

vecht dit

Rottende gezichten om me heen, het is een crisis

Ik voel ze in mijn buik klauwen terwijl ik dit schrijf, gestaag aftellend

mijn offers

Weet je hoe het is om alleen te zijn?

Om het leven gevoelloos en koud te leven,

het is op zichzelf al een nachtmerrie, het wordt alleen maar erger naarmate we ouder worden