Where Hours Etch Their Name - Beheaded

Wind’s fingers caress the tips of corn fields

Howling gusts recount misery to Autumn leaves

Planes repose beneath immense necrose livid air

Like the chill that is sung deep from within

Deep from within the earth

Echoes from a soil, a witness

Of aeons drenched in sore

Murmuring whispers haunting

Spiralling voices enraging

Trepid dissonant chants cling

Perpetual unremmitting malady

With eyes sown afloat in a void

Lurking in hideous abodes

Cling to the depths of poverty

Perpetual unremmitting malady

Like the chill that is sung deep

Deep from down within the earth

The stones upon which hours etch their name

Roll and fall into abysmal depths

To meet the buried sea

To sink unread until the end of all time

Absorbed in the folding heaviness of silence

At one with the null

Morphed shades start taking shape into forms bizzarelly

Minsijin maz-zmien

Like the chill that is sung deep

Deep from down within the earth

De vingers van de wind strelen de toppen van korenvelden

Huilende windstoten vertellen over ellende aan herfstbladeren

Vliegtuigen rusten onder immense necrose razend lucht

Zoals de kilte die diep van binnenuit wordt gezongen

Diep van binnenuit de aarde

Echo's van een bodem, een getuige

Eeuwen doordrenkt van pijn

Murmureren fluistert beklijvend

Spiraalvormige stemmen woedend

Trepid dissonante gezangen klampen zich vast

Eeuwigdurende niet-aflatende ziekte

Met ogen gezaaid drijvend in een leegte

Op de loer in afschuwelijke verblijven

Klamp je vast aan de diepten van armoede

Eeuwigdurende niet-aflatende ziekte

Zoals de kilte die diep gezongen wordt

Diep van beneden in de aarde

De stenen waarop uren hun naam etsen

Rol en val in abominabele diepten

Om de begraven zee te ontmoeten

Ongelezen zinken tot het einde van alle tijden

Geabsorbeerd in de opvouwbare zwaarte van stilte

Eén met de nul

Vervormde tinten beginnen bizzarelly vorm te krijgen

Minsijin maz-zmien

Zoals de kilte die diep gezongen wordt

Diep van beneden in de aarde