In the Arms of Silence - Bay Laurel

When I’m gone, will they remember me?

When I’m gone, will the flowers cry on my grave?

I face the fear of the unknown path

Pictures are passing by as I think

Tomorrows words may not be spoken

Tomorrow can be the day to fly

My last kiss for you my dear?

My last goodbye for you my friends?

When I sleep in the arms of silence?

Will flowers weep upon my grave?

Candles shine beside my name?

Will they remember?

Will they forget?

I wonder

When I’m gone

I see a hall with thousands of people

Forsaken souls who never died

Their names shall never be remembered here

Grey dawn, empty eyes

Dreaming shadows dreams with the night

Dreams on, dreams with the night

When I sleep, will I share their dreams?

Will flowers weep upon my grave?

Candles shine beside my name?

Will they remember?

Will they forget?

I wonder

When I’m gone

I face the fear of the unknown path

I cry in despair when I see it all

Tomorrows words may not be spoken

Tomorrow can be the day to fly

I know it’s time because I can feel it inside

My guardian angel is since long times gone

The creeping silence is closing in

Closer and closer

Soon it will reach me and take me in it’s arms

Take me to it’s empire.

Take me in it’s arms

Will flowers weep upon my grave?

Candles shine beside my name?

Will they remember?

Will they forget?

I wonder

When I’m gone

Als ik weg ben, zullen ze me dan nog herinneren?

Als ik weg ben, zullen de bloemen dan huilen op mijn graf?

Ik sta oog in oog met de angst voor het onbekende pad

Foto's komen voorbij zoals ik denk

De woorden van morgen mogen niet worden gesproken

Morgen kan de dag zijn om te vliegen

Mijn laatste kus voor jou schat?

Mijn laatste afscheid voor jullie, mijn vrienden?

Wanneer ik slaap in de armen van stilte?

Zullen bloemen huilen op mijn graf?

Kaarsen schijnen naast mijn naam?

Zullen ze het zich herinneren?

Zullen ze het vergeten?

Ik vraag me af

Wanneer ik weg ben

Ik zie een zaal met duizenden mensen

Verlaten zielen die nooit stierven

Hun namen zullen hier nooit worden onthouden

Grijze dageraad, lege ogen

Dromen schaduwen dromen met de nacht

Dromen verder, dromen met de nacht

Zal ik hun dromen delen als ik slaap?

Zullen bloemen huilen op mijn graf?

Kaarsen schijnen naast mijn naam?

Zullen ze het zich herinneren?

Zullen ze het vergeten?

Ik vraag me af

Wanneer ik weg ben

Ik sta oog in oog met de angst voor het onbekende pad

Ik huil van wanhoop als ik alles zie

De woorden van morgen mogen niet worden gesproken

Morgen kan de dag zijn om te vliegen

Ik weet dat het tijd is, want ik kan het van binnen voelen

Mijn beschermengel is al lang weg

De sluipende stilte komt dichterbij

Steeds dichterbij

Binnenkort zal het me bereiken en me in zijn armen nemen

Breng me naar zijn rijk.

Neem me in zijn armen

Zullen bloemen huilen op mijn graf?

Kaarsen schijnen naast mijn naam?

Zullen ze het zich herinneren?

Zullen ze het vergeten?

Ik vraag me af

Wanneer ik weg ben