The Lengths (When Wants Become Needs) - Bastions

I have nourished my demons and this fire

I am lost love, like water filling lungs

Colours on her skin are bruising black and blue

The shoreline grew foul and drowned in the dreams of the young

She is so flawless, her mouth barely moves

There are no words for these truths

If only you knew, the lengths I go to make you mine, by drowning your horsesIn

this dank town, and in my putrid house

These bowels of failure, the worst part of being alone

Wishing for my constant piece of home

Something wicked this way comes of swill and pills and gutter rot

I’m choking on grief, you’re begging for sleep

When men are monsters, they pray for times like these

Tore your name from my veins

I give you one word, forgiveness

Ik heb mijn demonen en dit vuur gevoed

Ik ben een verloren liefde, als water dat longen vult

De kleuren op haar huid zijn zwart en blauw blauw

De kustlijn werd vuil en verdronk in de dromen van de jongeren

Ze is zo vlekkeloos dat haar mond nauwelijks beweegt

Er zijn geen woorden voor deze waarheden

Als je eens wist, hoeveel moeite ik doe om je de mijne te maken, door je paarden te verdrinken

deze vochtige stad, en in mijn verrotte huis

Deze ingewanden van mislukking, het ergste van alleen zijn

Ik wens mijn constante stukje thuis

Er komt op deze manier iets slechts voort uit spoeling en pillen en dakgootrot

Ik stik van verdriet, je smeekt om slaap

Als mannen monsters zijn, bidden ze voor tijden als deze

Scheurde je naam uit mijn aderen

Ik geef je één woord, vergeving