Van Diemen's Land - Barbara Dickson

Come all you gallant poachers that ramble void of care

That walk out on a moonlight night with your dog, your gun, your snare

The hare and lofty pheasant, you have at your command

Not thinking on your last career upon Van Diemen’s Land

Poor Thomas Brown from Nenagh Town, Jack Murphy & poor Joe

Were three determined poachers as the country well does know

By the keepers of the land, my boys, one night they were trepanned

And for fourteen years transported unto Van Diemen’s Land

The first day that we landed upon that fatal shore

The planters came around us there might be twenty score

They ranked us off like horses and they sold us out of hand

And they yoked us to the plough, brave boys, to plough Van Diemen’s Land

The cottages we live in are built with sods of clay

We have rotten straw for bedding but we dare not say them nay

Our cots we fence with wire and we slumber when we can

To keep the wolves and tigers from us in Van Diemen’s Land

Oft times when I do slumber, I have a pleasant dream

With my sweetheart sitting near me, close by a purling stream

I am roaming through old Ireland with my true love by the hand

But awaken, broken hearted, upon Van Diemen’s Land

Oh, if I had a thousand pounds, all laid out in my hand

I’d give it all for liberty if that I could command

Again to Ireland I’d return and be a happy man

And bid farewell to poaching and to Van Diemen’s Land

Kom allemaal dappere stropers die onverschillig ronddwalen

Die wandeling op een maanlichtnacht met je hond, je geweer, je strik

De haas en de hoge fazant heb je tot je beschikking

Niet denkend aan je laatste carrière op Van Diemen's Land

Arme Thomas Brown uit Nenagh Town, Jack Murphy & arme Joe

Waren drie vastberaden stropers, zoals het land wel weet

Door de bewakers van het land, mijn jongens, werden ze op een nacht getrepanteerd

En veertien jaar lang vervoerd naar Van Diemen's Land

De eerste dag dat we op die fatale kust landden

De plantenbakken kwamen om ons heen, er zouden er twintig kunnen zijn

Ze rangschikten ons als paarden en ze verkochten ons uit de hand

En ze spanden ons voor de ploeg, dappere jongens, om Van Diemen's Land te ploegen

De huisjes waarin we wonen zijn gebouwd met plaggen klei

We hebben verrot stro als beddengoed, maar we durven ze geen nee te zeggen

Onze babybedjes schermen we af met draad en we slapen wanneer we kunnen

Om de wolven en tijgers bij ons weg te houden in Van Diemen's Land

Vaak als ik slaap, heb ik een aangename droom

Met mijn lief naast me zitten, dichtbij een kabbelend beekje

Ik dwaal door het oude Ierland met mijn ware liefde bij de hand

Maar ontwaak, gebroken van hart, op Van Diemen's Land

Oh, als ik duizend pond had, allemaal in mijn hand

Ik zou alles geven voor vrijheid als ik dat kon bevelen

Weer naar Ierland zou ik terugkeren en een gelukkig man zijn

En zeg vaarwel tegen de stroperij en tegen Van Diemen's Land