MacCrimmon's Lament - Barbara Dickson

Doon Coolin’s face the night is sailing

The banshee croons her note of wailing;

My blue eyen wi' sorrow are streaming

For I noo will never return MacCrimmon

No more, no more, no more MacCrimmon;

In war nor in peace shall return MacCrimmon;

Till dawns the sad day of doom and burning

MacCrimmon is home no more returning

The breeze on the bray is mournfully moaning;

The brook in the hallow is plaintively mourning;

But my blue eyen with sorrow are streaming

For I noo will never return MacCrimmon

No more, no more, no more MacCrimmon;

In war nor in peace shall return MacCrimmon;

Till dawns that great day of doom and burning

MacCrimmon is home no more returning

Doon Coolin's gezicht de nacht vaart

De banshee zingt haar gejammer;

Mijn blauwe ogen met verdriet stromen

Want ik zal MacCrimmon nooit teruggeven

Niet meer, niet meer, niet meer MacCrimmon;

In oorlog noch in vrede zal MacCrimmon terugkeren;

Tot aanbreekt de trieste dag van ondergang en branden

MacCrimmon is thuis en keert niet meer terug

De bries op de bray kreunt treurig;

De beek in de heilige treurt klagend;

Maar mijn blauwe ogen van verdriet stromen

Want ik zal MacCrimmon nooit teruggeven

Niet meer, niet meer, niet meer MacCrimmon;

In oorlog noch in vrede zal MacCrimmon terugkeren;

Tot het aanbreken van die grote dag van ondergang en branden

MacCrimmon is thuis en keert niet meer terug