Fortress Around Your Heart - Barbara Dickson

Under the ruins of a walled city

Crumbling towers in beams of yellow light

No flags of truce, no cries of pity

The siege guns had been pounding all through the night

It took a day to build the city

We walked through its streets in the afternoon

As I returned across the fields I’d known

I recognized the walls that I once laid

I had to stop in my tracks for fear

Of walking on the mines I’d laid

And if I have built this fortress around your heart

Encircled you in trenches and barbed wire

Then let me build a bridge

For I cannot fill the chasm

And let me set the battlements on fire

Then I went off to fight some battle

That I’d invented inside my head

Away so long for years and years

You probably thought or even wished that I was dead

While the armies all are sleeping

Beneath the tattered flag we’d made

I had to stop in my tracks for fear

Of walking on the mines I’d laid

This prison has now become your home

A sentence you seem prepared to pay

It took a day to build the city

We walked through its streets in the afternoon

As I returned across the lands I’d known

I recognized the fields where I’d once played

I had to stop in my tracks for fear

Of walking on the mines I’d laid

Onder de ruïnes van een ommuurde stad

Afbrokkelende torens in stralen geel licht

Geen vlaggen van wapenstilstand, geen kreten van medelijden

De belegeringskanonnen hadden de hele nacht gebulderd

Het duurde een dag om de stad te bouwen

We liepen 's middags door de straten

Toen ik terugkeerde over de velden die ik kende

Ik herkende de muren die ik ooit had neergezet

Ik moest uit angst stoppen

Van lopen op de mijnen die ik had gelegd

En als ik dit fort rond je hart heb gebouwd

Omsingelden je in loopgraven en prikkeldraad

Laat me dan een brug bouwen

Want ik kan de kloof niet vullen

En laat me de kantelen in brand steken

Toen ging ik weg om een ​​gevecht te voeren

Die ik in mijn hoofd had uitgevonden

Jaren en jaren zo lang weggeweest

Je dacht waarschijnlijk of wenste zelfs dat ik dood was

Terwijl de legers allemaal slapen

Onder de gescheurde vlag die we hadden gemaakt

Ik moest uit angst stoppen

Van lopen op de mijnen die ik had gelegd

Deze gevangenis is nu jouw thuis geworden

Een zin die u bereid lijkt te betalen

Het duurde een dag om de stad te bouwen

We liepen 's middags door de straten

Toen ik terugkeerde door de landen die ik had gekend

Ik herkende de velden waar ik ooit had gespeeld

Ik moest uit angst stoppen

Van lopen op de mijnen die ik had gelegd