Ballad of Springhill - Barbara Dickson

In the town of Springhill, Nova Scotia

Down in the dark of The Cumberland Mine

There’s blood on the coal and the miners lie

In the roads that never saw sun nor sky

Roads that never saw sun nor sky

In the town of Springhill, you don’t sleep easy

Often the earth will tremble and roll

When the earth is restless, miners die

Bone and blood is the price of coal

In the town of Springhill, Nova Scotia

Late in the year of fifty-eight

Day still comes and the sun still shines

But it’s dark as the grave in the Cumberland Mine

Down at the coal face, miners working

Rattle of the belt, and the cutter’s blade

Rumble of rock and the walls close round

The living and the dead men two miles down

Twelve men lay two miles from the pitshaft

Twelve men lay in the dark and sang

Long hot days in a miner’s tomb

It was three feet high and a hundred long

Three days passed and the lamps gave out

And Caleb Rushton, he up and said:

«There's no more water nor light nor bread

So we’ll live on hope and songs instead.»

Listen for the shouts of the bareface miners

Listen through the rubble for a rescue team

Six hundred feet of coal and a slag

Hope imprisoned in a three foot seam

Eight days passed and some were rescued

Leaving the dead to die alone

Through all their lives they dug a grave

Two miles of earth for a marking stone

In de stad Springhill, Nova Scotia

Beneden in het donker van The Cumberland Mine

Er zit bloed op de kolen en de mijnwerkers liegen

Op de wegen die nooit zon of lucht hebben gezien

Wegen die nooit zon of lucht hebben gezien

In de stad Springhill slaap je niet gemakkelijk

Vaak zal de aarde beven en rollen

Als de aarde rusteloos is, sterven mijnwerkers

Bot en bloed is de prijs van steenkool

In de stad Springhill, Nova Scotia

Laat in het jaar van achtenvijftig

De dag komt nog steeds en de zon schijnt nog steeds

Maar het is zo donker als het graf in de Cumberland Mine

Beneden bij de steenkoolwand, mijnwerkers aan het werk

Rammelen van de riem en het snijblad

Gerommel van rots en de muren sluiten rond

De levenden en de doden twee mijl verderop

Twaalf mannen lagen drie kilometer van de schacht

Twaalf mannen lagen in het donker en zongen

Lange hete dagen in een mijnwerkersgraf

Het was drie voet hoog en honderd lang

Drie dagen gingen voorbij en de lampen begaven het

En Caleb Rushton, hij stond op en zei:

«Er is geen water, geen licht en geen brood meer

Dus we zullen in plaats daarvan leven van hoop en liedjes.»

Luister naar het geschreeuw van de ontblote mijnwerkers

Luister door het puin naar een reddingsteam

Zeshonderd voet kolen en een slak

Hope gevangen in een naad van drie voet

Acht dagen gingen voorbij en sommigen werden gered

De doden achterlaten om alleen te sterven

Hun hele leven hebben ze een graf gegraven

Drie kilometer aarde voor een markeersteen