Wired Wrong - Banner Pilot

From hazy days to something real

Too far in to walk away, though I think I know the deal

I watched her face turn white to red, and then it hit me, she said «I've seen enough

I know you’re a dying breed»

Go to meet Samantha

Picture what I’ve missed the most

Her, Garfield Ave, and all the record stores

The shady dives we’d haunt as ghosts

I draw my coat closed and bound up the stairs 'cause I’m back from the war

Feel the fear setting in, can’t relate anymore

Then I’m met with a note stuck with gum to the door

You’re not alone, welcome home

We dropped into the sofa, the ugly scenes are gone

You can’t stay mad that long, some brains are just wired wrong

We talk about the weather and the color clouds are lined

You’re bored, I’m counting time, I got thirty days behind me

Catch a cab on Lyndale

Heading downtown past Block E

It’s all cleaned up, there’s no more Moby Dick’s

This place ain’t what it used to be

And yet I’m still me, in from the cold, reminded I’m unhip

When my fingers are thawed I’m still losing my grip

I keep standing and sitting and thumbing my chip

It’s heads no, and tails go

We dropped into the sofa, the ugly scenes are gone

You can’t stay mad that long, some brains are just wired wrong

We talk about the weather and the color clouds are lined

You’re bored, I’m counting time, I got thirty days behind me

Van wazige dagen tot iets echts

Te ver naar binnen om weg te lopen, hoewel ik denk dat ik de deal ken

Ik zag haar gezicht wit naar rood worden, en toen drong het tot me door, ze zei: "Ik heb genoeg gezien"

Ik weet dat je een uitstervend ras bent»

Ga naar Samantha

Stel je voor wat ik het meest heb gemist

Haar, Garfield Ave, en alle platenzaken

De schaduwrijke duiken die we als spoken zouden achtervolgen

Ik trek mijn jas dicht en vastgebonden de trap op, want ik ben terug van de oorlog

Voel de angst opkomen, kan het niet meer relativeren

Dan krijg ik een briefje met kauwgom aan de deur geplakt

Je bent niet alleen, welkom thuis

We lieten ons op de bank vallen, de lelijke scènes zijn weg

Je kunt niet zo lang boos blijven, sommige hersens zijn gewoon verkeerd bedraad

We praten over het weer en de kleurenwolken zijn omlijnd

Je verveelt je, ik tel de tijd, ik heb dertig dagen achter me

Neem een ​​taxi op Lyndale

Op weg naar het centrum voorbij blok E

Alles is opgeruimd, er zijn geen Moby Dick's meer

Deze plek is niet meer wat het was

En toch ben ik nog steeds mezelf, van de kou, eraan herinnerd dat ik niet hip ben

Als mijn vingers ontdooid zijn, verlies ik nog steeds mijn grip

Ik blijf staan ​​en zitten en duim met mijn chip

Het is kop nee, en staarten gaan

We lieten ons op de bank vallen, de lelijke scènes zijn weg

Je kunt niet zo lang boos blijven, sommige hersens zijn gewoon verkeerd bedraad

We praten over het weer en de kleurenwolken zijn omlijnd

Je verveelt je, ik tel de tijd, ik heb dertig dagen achter me