Il treno della luna - Bandabardò

Non so fare rinunce non so fare sacrifici

mi affido all’istinto, ai suoi benefici

Dopo ogni livido, ogni bocciatura

non perdo mai il treno

che mi porta sulla luna

E se piove, almeno…

mi vedo l’arcobaleno!

Spengono le luci non c'èpiùintimità

oggi tutto èspecchio di una enorme vanità

Non so fare per finta non so volermi bene

ma so che parte il treno

dove cantano sirene

Non so fare rinunce, nemmeno sacrifici

mi affido all’istinto ed ai suoi benefici

Anche se quel giorno

avròtrovato la fortuna

non perderòil treno

che mi porta sulla luna

Io ripartiròquando si alzeràil vento

Io me ne andròquando saràil momento

Ik weet niet hoe ik offers moet brengen Ik weet niet hoe ik offers moet brengen

Ik vertrouw op instinct, op de voordelen ervan

Na elke blauwe plek, elke afwijzing

Ik mis de trein nooit

dat brengt me naar de maan

En als het regent, tenminste...

Ik zie de regenboog!

Doe de lichten uit, er is geen intimiteit meer

vandaag is alles de spiegel van een enorme ijdelheid

Ik weet niet hoe ik moet doen alsof ik niet weet hoe ik van mezelf moet houden

maar ik weet dat de trein vertrekt

waar sirenes zingen

Ik weet niet hoe ik offers moet brengen, zelfs geen offers

Ik vertrouw op instinct en de voordelen ervan

Zelfs als die dag

Ik zal mijn geluk hebben gevonden

Ik zal de trein niet missen

dat brengt me naar de maan

Ik vertrek als de wind opsteekt

Ik vertrek als de tijd daar is