Малышка - Бамбинтон

Всё замирает, часы замедляют свой бег.

Любовь умирает в саду под зимними вишнями.

Малышка, во всём виноват этот снег.

Когда нужно сказать, слова становятся лишними.

Всё замирает, часы замедляют свой бег.

Любовь умирает в саду под зимними вишнями.

Малышка, во всём виноват этот снег.

Слишком много было сказочных снов

И по этим тропам пройденных шагов.

Растрепали сердце, осталась одна,

Но моя надежда не умерла.

Не умерла, не умерла, не умерла.

Припев:

Когда нужно сказать, слова становятся лишними.

Всё замирает, часы замедляют свой бег.

Любовь умирает в саду под зимними вишнями.

Малышка, во всём виноват этот снег.

Время убивал, и несло меня.

Ну, а я, вставала на рассвете дня.

Думала, что будет — главное, понять.

Пусть меня осудят, я умею ждать.

Планка высока, за каждый совершенный промах

Сколько было сломлено знакомых,

Не выходя из комнат, не говоря ни слова

Словно сложно взять начать снова.

Чтобы дубль два был лучше предыдущего дубля,

А там как будет, победителя не судят.

Вдруг, снег перестал идти, и она вышла,

Уже совсем-совсем другой малышкой.

Припев:

Когда нужно сказать, слова становятся лишними.

Всё замирает, часы замедляют свой бег.

Любовь умирает в саду под зимними вишнями.

Малышка, во всём виноват этот снег.

Когда нужно сказать, слова становятся лишними.

Всё замирает, часы замедляют свой бег.

Любовь умирает в саду под зимними вишнями.

Малышка, во всём виноват этот снег.

Этот снег, этот снег, этот снег.

Во всём виноват этот снег.

Этот снег, этот снег, этот снег.

Во всём виноват этот снег.

Alles staat stil, de klok vertraagt.

Liefde sterft in de tuin onder de winterkersen.

Schat, deze sneeuw is de schuldige.

Als je iets moet zeggen, worden woorden overbodig.

Alles staat stil, de klok vertraagt.

Liefde sterft in de tuin onder de winterkersen.

Schat, deze sneeuw is de schuldige.

Er waren te veel fantastische dromen

En langs deze paden van de genomen stappen.

Gebroken hart, alleen gelaten

Maar mijn hoop is niet gestorven.

Niet dood, niet dood, niet dood.

Refrein:

Als je iets moet zeggen, worden woorden overbodig.

Alles staat stil, de klok vertraagt.

Liefde sterft in de tuin onder de winterkersen.

Schat, deze sneeuw is de schuldige.

De tijd doodde en voerde me mee.

Nou, ik stond op bij zonsopgang.

Ik dacht dat het zo zou zijn - het belangrijkste is om te begrijpen.

Laat ze me beoordelen, ik kan wachten.

De lat ligt hoog, voor elke perfecte misser

Hoeveel vrienden zijn er gebroken?

Zonder de kamers te verlaten, zonder een woord te zeggen

Het is moeilijk om opnieuw te beginnen.

Om take two beter te maken dan de vorige take,

En daar, zoals het zal zijn, wordt de winnaar niet beoordeeld.

Plots stopte de sneeuw met vallen, en ze ging naar buiten,

Al een heel andere baby.

Refrein:

Als je iets moet zeggen, worden woorden overbodig.

Alles staat stil, de klok vertraagt.

Liefde sterft in de tuin onder de winterkersen.

Schat, deze sneeuw is de schuldige.

Als je iets moet zeggen, worden woorden overbodig.

Alles staat stil, de klok vertraagt.

Liefde sterft in de tuin onder de winterkersen.

Schat, deze sneeuw is de schuldige.

Deze sneeuw, deze sneeuw, deze sneeuw.

Deze sneeuw is de schuld van alles.

Deze sneeuw, deze sneeuw, deze sneeuw.

Deze sneeuw is de schuld van alles.