Я лечу - Bad Balance

День идёт за днём, за твёрдым словом — дело.

За кругом — круг, за оврагом — сумело.

Угол глухой, хитрый глаз, ловкая слава

Следит за тёмными делами из ночных стен дома.

Труба, наполненная ветром, поёт.

Сантиметр, метр, километр бездны влечёт

В это край, где от запаха роз онемеют скулы.

Где вылазит яркий месяц сутулый.

Где от скандалов, как от ампул, стеклянный хруст

Будоражит воздух, даже давит суку любовь.

Туда же мысли лезут, как ножи, распарывая вены.

Густая пена на свободу вырывается из плена.

Там сизый кумар облаком стоит.

Повязкой темноты на глазах висит.

Я лечу высоко над каменными лесами,

Над джунглями бетонными, над всеми городами.

Припев:

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Я поднимаюсь в гору, беру свою жизнь с собой.

Отключаюсь, меня утомил каждодневный бой.

Клубы проходят лабиринты лёгких, я всё выше.

Вот я уже над городом, подо мной крыши.

Струи автострад бегут, как кровь по венам.

Пульсирует каменный лес — большое сердце.

Я тяну к нему руку, чтоб ощутить тепло.

Я лечу, онемело тело.

Боковое зрение улавливает свет луны.

Сознание накрывает волны, никакой войны.

Я умиротворён, я спокоен, мне хорошо.

Сегодня оболочка в гармонии с душой.

Ты — playboy, заигрываю с чувствами.

Я забываю, что снаружи, ведь тепло внутри.

Атомы мои пронзила сладостная грусть.

Город, я улетаю, завтра вернусь.

Припев:

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Ни звёзд, ни шороха, ни зова мы не слышим.

Парят над домами птицы, лёгкие дышат.

Мы стоим, мы смотрим, мы поражены

На дне глубокой томной дикой странной тишины.

Светла и магнитна подлунная дорога.

Нас зовёт туда, где нет, ни начала, ни конца.

И только слов и мыслей обломки, осколки.

После кайфа приходят прихода иголки.

Кипит ночной азарт, закипает в небе и земле

Не выйти из ролей, наши роли, увы, вне.

Слава, как экран, меняет картинки.

Глубокие глаза, в них ночь отражена.

И только пустота забирает меня.

Зачем, темнота, зачем тебе, темнота, я?

И только ночь на крыльях уносит меня.

Зачем, ночь, тебе я, зачем тебе я?

Припев:

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Бла, бла, бла-бла, бла, бла.

Я лечу высоко, подо мною земля.

Узнайте больше о Лигалайз!

Dag na dag volgt, een vast woord volgt op een daad.

Achter de cirkel - een cirkel, achter het ravijn - is het gelukt.

Dove hoek, sluw oog, behendige roem

Volgt duistere daden van de nachtmuren van het huis.

De met wind gevulde trompet zingt.

Centimeter, meter, kilometer van de afgrond

Dit is het land waar de jukbeenderen gevoelloos worden van de geur van rozen.

Waar een heldere maand zich uitstrekt.

Waar van schandalen, zoals van ampullen, glas crunch

Wekt de lucht op, verplettert zelfs de liefde van de teef.

Gedachten klimmen daar als messen, aderen doorsnijden.

Dik schuim breekt los uit gevangenschap.

Er is een blauwgrijze Kumar in een wolk.

Een blinddoek van duisternis hangt over de ogen.

Ik vlieg hoog boven de steenbossen,

Over de betonnen jungle, over alle steden.

Refrein:

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Ik ga de berg op en neem mijn leven met me mee.

Ik verbreek de verbinding, ik ben de dagelijkse gevechten beu.

De knuppels gaan door de labyrinten van de longen, ik kom steeds hoger.

Hier ben ik boven de stad, de daken zijn onder mij.

Freeway-jets stromen als bloed door aderen.

Het stenen bos pulseert - een groot hart.

Ik steek mijn hand naar hem uit om de warmte te voelen.

Ik vlieg, mijn lichaam is gevoelloos.

Perifere visie vangt het licht van de maan.

Bewustzijn bedekt de golven, geen oorlog.

Ik ben rustig, ik ben kalm, ik voel me goed.

Tegenwoordig is de schelp in harmonie met de ziel.

Je bent een playboy, flirt met gevoelens.

Ik vergeet dat het buiten is, want binnen is het warm.

Zoete droefheid doorboorde mijn atomen.

City, ik vlieg weg, ik ben morgen terug.

Refrein:

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

We horen noch sterren, noch geritsel, noch roep.

Vogels zweven boven de huizen, longen ademen.

We staan, we kijken, we zijn verbaasd

Op de bodem van een diepe lome wilde vreemde stilte.

Licht en magnetisch is de ondermaanse weg.

We zijn geroepen waar geen begin of einde is.

En alleen woorden en gedachten zijn fragmenten, fragmenten.

Na het geroezemoes komt de komst van de naalden.

Nachtelijke opwinding kookt, kookt in de lucht en de aarde

Kom niet uit de rollen, onze rollen zijn helaas uit.

Glorie verandert, net als een scherm, afbeeldingen.

Diepe ogen, ze weerspiegelen de nacht.

En alleen leegte neemt me mee.

Waarom, duisternis, waarom doe jij, duisternis, ik?

En alleen de nacht op vleugels neemt me mee.

Waarom, nacht, heb je me nodig, waarom heb je me nodig?

Refrein:

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Bla, bla, bla, bla, bla.

Ik vlieg hoog, de grond is onder me.

Lees meer over Legaliseren!