Все ровно - Bad Balance

Всё ровно.

Всё ровно.

Дневная суета мало-помалу отступала.

Вечерним покрывалом городок накрывала.

Красиво мы патрулировали на спортивной тачке.

Внутри три крутых Джи курили «Беломора» пачку.

Парни со стоянки робко нас припарковали.

Всё делали без слов, молчали, проблем не искали.

Вывеска «Ночной клуб», забит до отказа вход.

Там предпочитают только музыку хип-хоп.

Из кабины дым, мы сидя попивали джин.

Без напряга обсуждали чей-то пыльный лимузин.

В арке у стоянки жарко вспыхнула разборка.

Два красавца били морды из-за глупой тёлки.

Мы отмерили дорогу ту, что шла ко взлёту.

Через три минуты нас встречал security у входа.

«Пропустить… Милости просим… это мои гости.»

—

Низким басом произнёс хозяин клуба — дядя Костя.

Всё ровно.

Всё ровно.

Клубная невеста провела нас к месту.

Столик приготовлен к важному приезду.

Маленький сюрприз — на сцене стриптиз.

Дама с сигаретой наклонилась вниз.

Please.

Струйка огня, ди-джей снял очки.

Ray-Ban, бум-бэнг, музыка Bad B.

Ритмы возбуждали, наши головы качали.

Обнажённые блондинки перед нами танцевали.

Мобильный телефон.

Звонок.

На проводе Нью-Йорк.

Мы получили дивиденды, как всегда, ровно в срок.

Hennessy бутылку и закуску в баре заказали.

Эту фишку стебали, сидели, трещали.

Вольготно себя вели, как три крутых засранца.

В тёмном углу один барсик кидал пальцы.

Он пел романсы, угнанный сливая «Мерин».

Тот, что мы ему же толкнули на неделе.

Всё ровно.

Всё ровно.

Музыка играла, толпу заводила.

Всё ровно висело, мелодия уносила.

Ритмами качала, девчонок возбуждала.

Клубная программа на борту с гостями уплывала.

Мы тихо протащились, напряжение испарилось.

Обычно, к этому моменту, с нами бы что-то приключилось.

Обрушилась на нас, упала световая гамма.

Новую бутылку коньяка девица разливала.

Выпили за дело, на воздух подышать рулили.

Ночные огни мигали, крыши срывали.

Обстановка расслабляла, наши лица узнавали.

Из клуба за напряги любого высылали.

Утро наступало, нас пасли три дамы

Из какой-то модной, там, TV-рекламы.

«Возьмите нас с собой, мы вам будем то, что надо».

—

Одна из них на ухо LA’ю сказала.

Мы раскинули мозгами, эту тему обсудили.

В свою «Альфа-Ромео» трёх Джульетт усадили.

Скорость набирали, девочки визжали.

Серые приятели нам честь отдавали.

Всё ровно.

Всё ровно.

Узнайте больше о Лигалайз!

Het geeft niet.

Het geeft niet.

De hectiek van de dag ebde beetje bij beetje weg.

Ze bedekte de stad met een avondsluier.

Prachtig patrouilleerden we in een sportwagen.

Binnen rookten drie coole G's een pakje Belomora.

De jongens van de parkeerplaats parkeerden ons schuchter.

Ze deden alles zonder woorden, zwegen, zochten geen problemen.

Het bord "Night club", de ingang zit stampvol.

Ze geven de voorkeur aan alleen hiphopmuziek.

Er kwam rook uit de hut, we zaten jenever te drinken.

Zonder spanning besprak iemands stoffige limousine.

Demontage brak uit in de boog bij de parkeerplaats.

Twee knappe mannen sloegen hun gezicht vanwege een stomme meid.

We hebben de weg gemeten die ging opstijgen.

Drie minuten later werden we opgewacht door de beveiliging bij de ingang.

"Overslaan... Graag gedaan... dit zijn mijn gasten."

—

De eigenaar van de club, oom Kostya, sprak met een lage bas.

Het geeft niet.

Het geeft niet.

De clubbruid nam ons mee naar de plek.

De tafel is klaar voor een belangrijke aankomst.

Een kleine verrassing staat op het striptease-podium.

De dame met de sigaret boog zich voorover.

Alsjeblieft.

Een straaltje vuur deed de DJ zijn bril af.

Ray-Ban, boem-bang, Bad B-muziek.

Ritmes opgewonden, onze hoofden trilden.

Naakte blondines dansten voor ons.

Mobiele telefoon.

Telefoongesprek.

Op de draad van New York.

We ontvingen dividenden, zoals altijd, precies op tijd.

We bestelden een fles Hennessy en een snack aan de bar.

Deze chip trilde, zat, kraakte.

Ze gedroegen zich vrij, als drie stoere klootzakken.

In een donkere hoek gooide een sneeuwluipaard met zijn vingers.

Hij zong romances, gekaapt terwijl hij de Merin inschonk.

Degene die we hem doordeweeks hebben gepusht.

Het geeft niet.

Het geeft niet.

De muziek speelde, het publiek ging aan.

Alles hing precies, de melodie werd meegesleept.

Ze schudde met ritmes, opgewonden de meisjes.

Het clubprogramma aan boord met de gasten zeilde weg.

We sleepten rustig voort, de spanning verdampte.

Normaal gesproken zou er op dit moment iets met ons zijn gebeurd.

Het viel op ons, de lichtschaal viel.

Het meisje schonk een nieuwe fles cognac in.

Ze dronken op de zaak, taxieden om lucht.

Nachtverlichting flikkerde, daken werden afgescheurd.

De sfeer was ontspannen, onze gezichten werden herkend.

Iedereen werd uit de club gezet wegens overbelasting.

De ochtend kwam, we werden begraasd door drie dames

Van een modieuze, daar, tv-reclame.

"Neem ons mee, we zullen zijn wat je nodig hebt."

—

zei een van hen in LA's oor.

We spreiden onze hersens, bespraken dit onderwerp.

Ze stopten drie Juliets in hun Alfa Romeo.

Ze versnelden, de meisjes gilden.

Grijze vrienden groetten ons.

Het geeft niet.

Het geeft niet.

Lees meer over Legaliseren!