Aprile D.C. - Bachi Da Pietra

Il mio colpevole silenzio

Ghiaccio fuori fuoco dentro

In giorni assurdi a bersi il cervello vomitando allo specchio

Come vivere la fine in petto e non saperla dire

Non sono stato lucido sono stato esausto

Ora qui tutto è passato

È passato il tempo il silenzio il senso che si è perso

È passato anche l’inverno nonostante questo aprile del cazzo

Si barcollava nel sonno di un microcosmo diurno soli e senza mai dormire

Dietro a questi occhi in una pace bollente dei sensi

Io c’ero

Io dov’ero

Mijn schuldige stilte

IJs onscherp binnen

In absurde dagen om je hersens te drinken door over te geven in de spiegel

Hoe je het einde in je borst kunt leven en niet weet hoe je het moet zeggen

Ik ben niet helder geweest, ik ben uitgeput

Nu is alles hier voorbij

De tijd is verstreken, de stilte, het gevoel dat verloren is gegaan

De winter is ook voorbij ondanks deze verdomde april

Hij wankelde alleen in de slaap van een dagelijkse microkosmos en sliep nooit

Achter deze ogen in een kokende gemoedsrust

ik was daar

Waar was ik