Pianos and Clocks - Aztec Camera

Well, hello there, sweet to see you

Like your colour, how you doin'?

I’ve been battered and bewildered

In the beauty of your ruins

Flash, flash and I am blinded

By the fact that you’ve been born

Feels like fiction life goes on

Brown eyes are gone

Silence is a virtue

I was taught so I agreed

Conversation half forgotten

Is the hole I hold in me

And all our language and expression

Is decimated by decree

The sound of song dies in the dawn

Brown eyes are gone

Descended slowly on the

Steps of the cathedral

Where I kissed you

Remembered candles lit with meaning

I imposed but that escaped you

With your brown eyes

And your blue jeans

I heard the chiming of the clocks

Kick out the shifting

Shuffling rhythm of your docs

Hit the road with my compadre

Saw the city incomplete

We were tossed and torn and tumbled

In your famous foreign streets

I felt so fearless and forgotten

No-one numbered nothing neat

The son has shone, we still belong

Brown eyes are gone

So farewell then senorita

Pianos played and set the tone

I was singing like a servant

To the tune of telephones

I wish you freedom and forgiveness

And a time that is your own

Blue is the colour, mine’s the moment

Brown eyes are gone

Nou, hallo daar, leuk je te zien

Zoals je kleur, hoe gaat het met je?

Ik ben gehavend en verbijsterd

In de schoonheid van je ruïnes

Flits, flits en ik ben verblind

Door het feit dat je bent geboren

Het voelt alsof fictie het leven doorgaat

Bruine ogen zijn weg

Stilte is een deugd

Ik heb geleerd, dus ik ging akkoord

Gesprek half vergeten

Is het gat dat ik in me houd?

En al onze taal en uitdrukking

Wordt gedecimeerd bij decreet

Het geluid van het lied sterft in de dageraad

Bruine ogen zijn weg

Langzaam afgedaald op de

Trappen van de kathedraal

Waar ik je kuste

Herinnerde kaarsen verlicht met betekenis

Ik heb opgelegd, maar dat is je ontgaan

Met je bruine ogen

En je spijkerbroek

Ik hoorde het gerinkel van de klokken

Schop het schakelen uit

Schuifelend ritme van uw documenten

Ga op pad met mijn compadre

Zag de stad incompleet

We werden heen en weer geslingerd en getuimeld

In je beroemde buitenlandse straten

Ik voelde me zo onbevreesd en vergeten

Niemand genummerd niets netjes

De zoon heeft geschenen, we horen er nog steeds bij

Bruine ogen zijn weg

Dus vaarwel dan señorita

Piano's speelden en zetten de toon

Ik zong als een dienaar

Op de melodie van telefoons

Ik wens je vrijheid en vergeving

En een tijd die van jou is

Blauw is de kleur, de mijne is het moment

Bruine ogen zijn weg