Someone´s Picture - Autumnblaze

A misty chamber for a broken self

Whose world lies shattered on the floor

He has no friends just a grey-blue chair

His mind is focused on the wall

«desperation and gloominess

Nerves are numb… fragments of a fettered sun»

There is someone who stays in the plain house

Like a pale weathered shade behind windows

There is someone who sees cruel pictures

While he walks down the road dead tired

He’s waiting there for an end to come

It’s so unjust that he can’t leave

The aching tune of his solitude

Will always whisper through that night

«a mirror to wonder… words won’t save me

Flattering darkness… fragments of a fading light»

Een mistige kamer voor een gebroken zelf

Wiens wereld op de grond ligt verbrijzeld

Hij heeft geen vrienden, alleen een grijsblauwe stoel

Zijn geest is gericht op de muur

"wanhoop en somberheid"

Zenuwen zijn gevoelloos... fragmenten van een geketende zon»

Er is iemand die in het eenvoudige huis blijft

Als een bleke verweerde schaduw achter ramen

Er is iemand die wrede foto's ziet

Terwijl hij doodmoe over de weg loopt

Hij wacht daar tot er een einde aan komt

Het is zo onrechtvaardig dat hij niet weg kan

Het pijnlijke deuntje van zijn eenzaamheid

Zal altijd door die nacht fluisteren

«een spiegel om je af te vragen… woorden zullen me niet redden

Flatterende duisternis... fragmenten van een vervagend licht»