Bridges and Anchors - Audrey Horne

Ten years in a comatose, I always knew I would get out of here someday.

Somebody’s gonna come around and burn this caravan down to the ground.

Locked in among these animals, I can’t sleep when they look at me this way.

I’m gonna get my fingers burned to the bone, leaving ashes you can dust for

prints.

Damn thes I forgot to burn and every stone that’s been left unturned for years,

long gone now.

Fuck the anchors that’s been left at sea.

It goes to show it wasn’t meant to be for me… not for me.

Shot down and put to sleep again.

This is the last resort for me and the boys.

We’re never ever giving in, oh no!

We’re standing put, and we’ll get by on.

Time, coffee, pills and cigarettes.

I had a plan, the blueprints, and a gun.

But here’s the brutal truth: There’s no escape from this mothership.

So here’s what you get for staying inside, too long on your own, shoveling shit.

.

your 're never getting out.

I know you’ve been told that the doors are unlocked.

So what?

This is home… it’s all that we’ve got… we’re never going out.

For those who tried, for those who never made it.

For those who ran but never came far enough.

For those who bled and poured out their heartache.

Your sacrifice will be recognized one day.

For those who did more than what’s required.

For those who sang, for those who inspired.

For those who laughed while the rest of us were crying… here’s a shout…

you made us feel alive.

Tien jaar in coma, ik heb altijd geweten dat ik hier ooit uit zou komen.

Er komt iemand langs om deze caravan tot op de grond af te branden.

Opgesloten tussen deze dieren, kan ik niet slapen als ze me zo aankijken.

Ik ga mijn vingers tot op het bot verbranden, zodat er as overblijft waar je voor kunt afstoffen

afdrukken.

Verdomme, deze ben ik vergeten te verbranden en elke steen die jarenlang niet is omgedraaid,

nu al lang weg.

Fuck de ankers die op zee zijn achtergelaten.

Het laat zien dat het niet voor mij bedoeld was... niet voor mij.

Neergeschoten en weer in slaap gebracht.

Dit is het laatste redmiddel voor mij en de jongens.

We geven nooit toe, oh nee!

We staan ​​stil en we redden het wel.

Tijd, koffie, pillen en sigaretten.

Ik had een plan, de blauwdrukken en een pistool.

Maar hier is de wrede waarheid: er is geen ontsnapping uit dit moederschip.

Dus dit is wat je krijgt als je binnen blijft, te lang in je eentje, stront opruimt.

.

je komt er nooit uit.

Ik weet dat je is verteld dat de deuren ontgrendeld zijn.

En dan?

Dit is thuis... het is alles wat we hebben... we gaan nooit uit.

Voor degenen die het hebben geprobeerd, voor degenen die het nooit hebben gehaald.

Voor degenen die renden maar nooit ver genoeg kwamen.

Voor degenen die bloedden en hun hartzeer uitstortten.

Je offer zal op een dag worden erkend.

Voor degenen die meer hebben gedaan dan nodig is.

Voor degenen die zongen, voor degenen die inspireerden.

Voor degenen die lachten terwijl de rest van ons huilde... hier is een schreeuw...

je hebt ons het gevoel gegeven dat we leven.