Tom - Audra McDonald

One year ago, the twelfth of May

That luncheonette where he appeared

I see him first, and then he smiles

I won’t forget, I won’t forget—

Something sad is playing on the jukebox

A girl who’s lost her boyfriend to a friend—

I can’t remember my husband’s face

I can’t remember my lover’s face

But I can remember a stranger’s face

His name is Tom

I leave tip, do not look back

I reach the park, and he appears

That brilliant smile, those two-tone shoes

His eyes are green, he says hello

Suddenly, the city seems on fire

It’s like the world has finally reached an end

I don’t remember my husband’s voice

I don’t remember my lover’s voice

But I do remember, I hear that voice

And I’m wanting to run, I’m wanting to scream

I’m wanting to cry, I—

I ask his name, and we kiss

And the angels sigh

We kiss, and the heaven’s smile

We fly like angels would like to fly

We kiss and say goodbye

What’s better is what would have been

What’s sweeter is what would have been

The twelfth of May, that brilliant smile

The greatest of adventures of my life

I can’t remember my husband’s name

I can’t remember my lover’s name

But I can remember what would have been

It has a name

Een jaar geleden, twaalf mei

Die lunch waar hij verscheen

Ik zie hem eerst, en dan lacht hij

Ik zal het niet vergeten, ik zal het niet vergeten—

Er speelt iets triests op de jukebox

Een meisje dat haar vriendje heeft verloren aan een vriend...

Ik kan me het gezicht van mijn man niet herinneren

Ik kan me het gezicht van mijn geliefde niet herinneren

Maar ik kan me het gezicht van een vreemde herinneren

Zijn naam is Tom

Ik laat fooi achter, kijk niet achterom

Ik bereik het park en hij verschijnt

Die stralende glimlach, die tweekleurige schoenen

Zijn ogen zijn groen, hij zegt hallo

Plots lijkt de stad in brand te staan

Het is alsof de wereld eindelijk ten einde is

Ik herinner me de stem van mijn man niet meer

Ik herinner me de stem van mijn geliefde niet meer

Maar ik herinner me dat ik die stem hoor

En ik wil rennen, ik wil schreeuwen

Ik wil huilen, ik—

Ik vraag zijn naam, en we kussen

En de engelen zuchten

We kussen, en de glimlach van de hemel

We vliegen zoals engelen zouden willen vliegen

We kussen en nemen afscheid

Wat beter is, is wat er zou zijn geweest

Wat zoeter is, is wat er zou zijn geweest

De twaalfde mei, die stralende glimlach

Het grootste avontuur van mijn leven

Ik weet de naam van mijn man niet meer

Ik weet de naam van mijn geliefde niet meer

Maar ik kan me herinneren wat er zou zijn geweest

Het heeft een naam