Le Bout Du Tout - Auden

J’ai pour horizon d’oublier

Les questions à mes trousses

J’ai pour raison de saboter

Le bon sens de la cause

A chaque lune tout me rappelle

Au combien je me tue

Entre silence et décibels

L'écho résonne et me susurre

Tout n’est que songes et regrets

Je fuis le jour où mes secrets

Se seront dévoilés

Je crains les nuits et le sommeil

Qui souvent séquestrent mes pensées

A chaque lune tout me rappelle

Au combien je me tue

Quand le sillon de mes séquelles

Bordent la plaine de sigue

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je suis de ceux qui se souviennent

Des allées et venues

Du temps qui passe et me ramène

L’illusion d’une issue

Du temps mais ceux qu’on ne relaissent

Moi qui n’en avait plus

Puisque la route enfin s’achève

Puisque mes mots sont entendus

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je ne suis rien

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je ne fuis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Je ne suis rien du tout

Je ne fuis rien de plus

J’arrive au terminus

Je suis au bout du tout

Mijn horizon is om te vergeten

De vragen op mijn hielen

Ik heb reden om te saboteren

Het gezonde verstand van de oorzaak

Elke maan herinnert alles me eraan

Hoeveel ik zelfmoord pleeg

Tussen stilte en decibel

De echo rinkelt en fluistert tegen me

Het zijn allemaal dromen en spijt

Ik ren weg van de dag dat mijn geheimen

zal hebben ontvouwd

Ik ben bang voor de nachten en de slaap

Die mijn gedachten vaak afzonderen

Elke maan herinnert alles me eraan

Hoeveel ik zelfmoord pleeg

Wanneer de groef van mijn nasleep

Grenst aan de vlakte van sigue

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik ben van degenen die het zich herinneren

Komen en gaan

De tijd verstrijkt en brengt me terug

De illusie van een uitweg

Tijd maar die laten we niet los

Ik die er niet meer had

Omdat de weg eindelijk ophoudt

Omdat mijn woorden worden gehoord

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

ik ben niks

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik vlucht nergens voor

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles

Ik ben helemaal niets

Ik vlucht voor niets meer

Ik kom aan bij het eindpunt

Ik ben aan het einde van alles