Syreny - Artur Rojek

Patrzę jak miesza się

To czego nie ma i to co jest

A potem kiedy mówię wprost

Milczysz i odwracasz wzrok

Tysiąc wypitych razem kaw

Głupi myślałem, że cię znam

W rzucaniu kamieniami słów

Znowu przegrywam trzy do dwóch

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie

Niedogaszony pożar się tli

Patrzę i unoszę brwi

Za karę cisza, karą krzyk

Chciałem raz wygrać - pozwól mi

Każesz cofnąć się o metr

I nie wiem jak powiedzieć «nie»

Więc gryzę wargę, burzę krew

Trzaskasz drzwiami a ja klnę

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie

Ik kijk hoe hij zich vermengt

Wat is er niet en wat is?

En dan als ik zeg recht

Je blijft stil en kijkt weg

Duizend koffie samen gedronken

Domme gedachte dat ik je kende

In woorden gooien met stenen

Ik verlies weer drie en twee

In ieder geval als zeemeerminnen

Dromen van jou maken me wakker

Ik weet één ding zeker

Ik zou het niet leuk vinden zonder jou

Het onblusbare vuur smeult

Ik kijk en trek mijn wenkbrauwen op

Stilte als straf, een schreeuw als straf

Ik wilde een keer winnen - laat me

Zeg me dat ik een meter terug moet gaan?

En ik weet niet hoe ik nee moet zeggen

Dus ik bijt op mijn lip, ik bestorm mijn bloed

Je slaat de deur dicht en ik zweer het

In ieder geval als zeemeerminnen

Dromen van jou maken me wakker

Ik weet één ding zeker

Ik zou het niet leuk vinden zonder jou