A Diamond For Disease - Arsis

In denial of the thoughts that our feelings dissolve

Your words were always chosen wisely, disguising all intent

Amidst the poetry, I thought I heard you say

«Let's make a deal, a diamond for disease…»

Then the promise of never was as embracing as the act of strangulation

The idea of forever became the grandest humiliation

I keep remembering your words, spoken in the guise of an oath, the promise of

never

Now never is all I ever receive, never, and the knowledge of your disease

Those two words spoken aloud, I do, the promise of never

Yet I still come, like a moth to a flame in assurance of pain

Still you come, a breathing deathwish, with daggers drawn

Always denying the idea that the mystery’s resolved

Examined closely, understanding all intent

Amidst our screaming, I know I heard you say

«Let's make a deal, a diamond for disease…»

If that’s your idea of forever, I would gladly take strangulation

Your idea of forever is the grandest humiliation

Your matrimony was silenced

All vows forgotten and the burden placed on me to aid you from the marriage bed

That’s when the promise of never became as embracing as strangulation

Your idea of forever, the grandest humiliation

Yet I never know how loosely you used the word friend

In time I learned

This I cannot forgive, but only you know the truth

Your secrets, they follow, and shadows always show the path to the fallen

The liars wielding daggers

Take your skin away, wield the liar’s dagger

Because along this path are fragile whispers guiding me with guilt

And though they scream the faintest lies

They lead me to the knowledge that your words were chosen wisely

Disguised was all intent

Within the deceit, I know I heard you say…

For now, for forever;

from the start, this was the deal

«A diamond for disease.»

In ontkenning van de gedachten dat onze gevoelens oplossen

Je woorden zijn altijd wijs gekozen, alle intentie verhullend

Temidden van de poëzie, dacht ik dat ik je hoorde zeggen:

«Laten we een deal sluiten, een diamant voor ziekte…»

Toen was de belofte van nooit zo omarmend als de daad van wurging

Het idee van voor altijd werd de grootste vernedering

Ik blijf je woorden herinneren, uitgesproken onder het mom van een eed, de belofte van

nooit

Nu is nooit alles wat ik ooit ontvang, nooit, en de kennis van uw ziekte

Die twee hardop uitgesproken woorden, dat doe ik, de belofte van nooit

Toch kom ik nog steeds, als een mot tot een vlam ter verzekering van pijn

Toch kom je, een ademende doodswens, met getrokken dolken

Altijd het idee ontkennend dat het mysterie is opgelost

Nauwkeurig onderzocht, alle bedoelingen begrijpend

Temidden van ons geschreeuw, weet ik dat ik je hoorde zeggen:

«Laten we een deal sluiten, een diamant voor ziekte…»

Als dat jouw idee van voor altijd is, zou ik graag wurging aannemen

Jouw idee van voor altijd is de grootste vernedering

Uw huwelijk werd tot zwijgen gebracht

Alle geloften vergeten en de last die op mij is gelegd om je te helpen vanaf het huwelijksbed

Toen werd de belofte van nog nooit zo omarmend als wurging

Jouw idee van voor altijd, de grootste vernedering

Toch weet ik nooit hoe losjes je het woord vriend gebruikte

Na verloop van tijd heb ik geleerd

Dit kan ik niet vergeven, maar alleen jij kent de waarheid

Jouw geheimen volgen ze, en schaduwen wijzen altijd het pad naar de gevallenen

De leugenaars die dolken hanteren

Neem je huid weg, hanteer de dolk van de leugenaar

Omdat langs dit pad fragiele fluisteringen me leiden met schuldgevoelens

En hoewel ze de zwakste leugens schreeuwen

Ze leiden me tot de wetenschap dat je woorden verstandig zijn gekozen

Vermomd was de bedoeling

Binnen het bedrog weet ik dat ik je hoorde zeggen...

Voor nu, voor altijd;

vanaf het begin was dit de deal

"Een diamant voor ziekte."