Ташкент - Арсен Петросов

То место, где родился я,

я вспоминаю любя.

В детство уносят меня

Мысли о счастье былом.

Ташкент, любимый, родной

Ты в моём сердце всегда —

Родина где вырос я,

Там был когда-то мой дом.

А теперь я по свету кочую,

Не под небом твоим я ночую,

Вспоминаю твою я весну

И деревьев зелёных листву.

Почему же судьба так жестока?

Раскидала всех нас так далёко.

А теперь о тебе я пою,

Потому что я тебя люблю.

Я помню свой любимый двор,

Где бегал я босиком

Утром под летним дождём,

Как я был счастлив тогда.

Страницы тех добрых лет

Я не устану листать

Ты предо мною опять,

Милый и светлый Ташкент.

De plaats waar ik geboren ben

Ik herinner me liefdevol.

Ze nemen me mee naar de kindertijd

Gedachten over geluk uit het verleden.

Tasjkent, geliefde, schat

Je bent altijd in mijn hart -

Het thuisland waar ik ben opgegroeid

Vroeger was daar mijn huis.

En nu zwerf ik over de wereld,

Ik slaap niet onder jouw hemel,

Ik herinner me je lente

En groene bladeren van bomen.

Waarom is het lot zo wreed?

Verspreid ons allemaal zo ver weg.

En nu zing ik over jou

Omdat ik van jou houd.

Ik herinner me mijn favoriete binnenplaats,

Waar heb ik op blote voeten gelopen?

Zomerregen in de ochtend

Wat was ik toen blij.

Pagina's van die goede jaren

Ik zal het flippen niet beu worden

Je staat weer voor me

Zoet en helder Tasjkent.