Фея - Аркаим

Лес вздохнул, зашевелились тени,

Листья на ветвях зашелестели.

Ты пришла в мой лес, в мои владенья.

Что ты хочешь, смертная, от феи?

Я в лесу зачаровала тропы,

Ветры унесли земное имя.

Я сильнее.

Не ищи, не пробуй —

Он теперь не твой, а мой любимый.

Я могу призвать чужую силу,

Ты погибнешь, пропадешь бесследно!

Взгляд мой холодней, чем лед и иней…

А твои глаза — теплее лета.

Твои очи — отраженье неба,

Полон взгляд не зеленью, а синью.

И твои ладони пахнут хлебом,

А мои — ветрами и полынью.

Мои волосы — пожара пламя,

Твои косы — как ржаное поле.

Ты совсем другая, ты живая.

Если б я смогла вдруг стать живою…

Он бы полюбил меня, быть может,

Если б стала я чуть-чуть теплее,

Если б стала на тебя похожей…

Но не станет человеком фея.

Я свои развею заклинанья,

Я дорогу тайную открою.

Дай руки коснуться на прощанье,

Дай почувствовать себя живою.

Мои ветры сон его разрушат,

Пред тобой расступятся деревья.

Уходи.

Твоим он будет мужем.

А я даже плакать не умею…

Het bos zuchtte, de schaduwen bewogen,

De bladeren ritselden aan de takken.

Je kwam naar mijn bos, naar mijn domein.

Wat wil je, sterveling, van een fee?

Ik betoverde de paden in het bos,

De winden namen de aardse naam mee.

Ik ben sterker.

Niet zoeken, niet proberen -

Hij is niet langer van jou, maar mijn favoriet.

Ik kan een beroep doen op de kracht van iemand anders,

Je zult sterven, spoorloos verdwijnen!

Mijn blik is kouder dan ijs en vorst...

En je ogen zijn warmer dan de zomer.

Je ogen zijn een weerspiegeling van de lucht

De blik is niet vol groen, maar blauw.

En je handpalmen ruiken naar brood

En de mijne zijn winden en alsem.

Mijn haar is een vuurvlam

Je vlechten zijn als een roggeveld.

Je bent totaal anders, je leeft.

Als ik plotseling tot leven zou kunnen komen...

Hij zou van me houden, misschien

Als ik wat warmer werd,

Als ik zou worden zoals jij...

Maar een fee wordt geen mens.

Ik zal mijn spreuken verdrijven,

Ik zal de geheime weg openen.

Laat je handen tot ziens raken

Laat me voelen dat ik leef.

Mijn wind zal zijn droom vernietigen,

De bomen zullen voor je uit elkaar gaan.

Vertrekken.

Hij zal je echtgenoot zijn.

En ik kan niet eens huilen...