Я тебя уже не слышу - Аркадий Кобяков

Не кричи во след, я не услышу.

Не грусти напрасно обо мне.

Боль мою ты тоже не услышишь,

Я ушёл надолго и к тебе…

Я тебя уже не слышу,

Я не чувствую тебя.

Не зови — я не услышу,

Холодно как без тебя!

Протяну я к небу руки,

Вырываясь из огня,

Только опоздал я навсегда.

Всё труднее скрыть, как сердцу больно.

Всё больнее думать о тебе.

Сердце моё бьётся произвольно.

А душа мертва, и пусто мне…

Schreeuw me niet na, ik hoor het niet.

Wees niet tevergeefs bedroefd over mij.

Je zult mijn pijn ook niet horen,

Ik ging voor een lange tijd en naar jou...

Ik kan je niet meer horen

Ik voel je niet.

Niet bellen - ik hoor niet

Het is koud zonder jou!

Ik zal mijn handen naar de hemel strekken,

Ontsnappen uit het vuur

Alleen was ik voor altijd te laat.

Het wordt steeds moeilijker om te verbergen hoe mijn hart pijn doet.

Het doet steeds meer pijn om aan je te denken.

Mijn hart klopt willekeurig.

En de ziel is dood, en het is leeg voor mij ...