Bagatelle - Ariane Brunet

Je t’ai fixé droit dans les yeux, ce soir là.

Avoir su…

Que ça nous mènerait là.

Tu m’as souri et je t’ai suivi, même si à première vue… Tu m’plaisais pas tant

qu'ça.

C’est peut-être les filles que, de fil en aiguille, je t’avais vu réussir à

séduire… Mais demande-moi pas ce qui m’a poussée vers toi!

Je n’veux plus partir.

Toi, reste avec moi.

C’est un martyre de te savoir loin

de moi.

Je me sens vivre, qu’une fois dans tes bras.

Tu m’as fixé droit dans les yeux, au réveil et soudain je t’ai trouvé plus beau

que la veille.

Dans tes bras, mine de rien, j’me suis dit que j'étais bien.

L’envie de m'éclipser a passé.

Moi qui HAIS, moi qui DÉTESTE la nudité gênée et les élans de fausse tendresse.

Quand tu m’as dit «reste», étrangement j’suis restée.

Et làJe n’veux plus partir.

Toi, reste avec moi.

C’est un martyre de te savoir

loin de moi.

Je me sens vivre, qu’une fois dans tes bras.

Ta main sur mes dentelles, ma bouche sur ton visage, un gout de ciel.

Mon corps dans les nuages, plus rien n’m’atteint jusqu’au matin.

Dans une pluie de rien, deux gouttes de chance qui dansent, se balancent.

Bien plus qu’une bagatelle.

On s’est fixé rendez-vous pour un café, échapper au vacarme des décibels.

Maintenant que t’as frôlé mes dentelles, si on s’en tenait aux petits riens et

qu'à quatre mains on domptait l’désir jusqu'à l’impatience… Qu’on rhabillait

nos désirs, qu’on découvrait nos romances… Dis-moi à quoi tu penses.

J’veux rien m’inventer.

Je n’veux plus partir.

Toi, reste avec moi.

C’est un martyre de te savoir loin

de moi.

Je me sens vivre, qu’une fois dans tes bras.

(Merci à Mélystar450 pour cettes paroles)

Ik heb je die avond recht in de ogen gekeken.

te hebben geweten…

Dat zou ons daar brengen.

Je lachte naar me en ik volgde je, ook al vond ik je op het eerste gezicht niet zo leuk

wat dat.

Misschien zijn het de meisjes die, van het een kwam het ander, ik zag dat je erin slaagde

verleiden... Maar vraag me niet wat me in jou aantrok!

Ik wil niet meer weg.

Jij blijft bij mij.

Het is een martelaarschap om je ver weg te kennen

van mij.

Ik voel me maar één keer levend in je armen.

Je keek me recht in de ogen toen ik wakker werd en ineens dacht ik dat je mooier was

dan de dag ervoor.

In je armen, terloops, dacht ik dat ik in orde was.

De drang om weg te glippen is voorbij.

Ik die HAAT, ik die HAAT schaamde naaktheid en uitbarstingen van valse tederheid.

Toen je me "blijf" zei, bleef ik vreemd genoeg.

En dan wil ik niet weg.

Jij blijft bij mij.

Het is een martelaarschap om jou te kennen

ver van mij.

Ik voel me maar één keer levend in je armen.

Je hand op mijn veters, mijn mond op je gezicht, een voorproefje van de hemel.

Mijn lichaam in de wolken, niets bereikt me tot de ochtend.

In een regen van niets, twee druppels geluk dansend, zwaaiend.

Veel meer dan een kleinigheid.

We maakten een afspraak voor een kopje koffie, om te ontsnappen aan het lawaai van de decibel.

Nu je mijn veters hebt geschaafd, als we ons aan de kleine dingen houden en

dat we met vier handen het verlangen temden tot ongeduld... Dat we ons aankleedden

onze verlangens, dat we onze romances ontdekten... Vertel me wat je denkt.

Ik wil niets verzinnen.

Ik wil niet meer weg.

Jij blijft bij mij.

Het is een martelaarschap om je ver weg te kennen

van mij.

Ik voel me maar één keer levend in je armen.

(Met dank aan Mélystar450 voor deze teksten)