Только пыль 2010 - Арда

Сколько слов и отпущенных по ветру клятв

Я устал дальше жить

Ночь, забери мои сны,

Этот яд, эти слезы души.

В мостовых тонут эхом шаги

Голос твой мне напомнит, что я опоздал

Я остался один.

На осколке миров я забыл что искал.

Ночь, уведи всех живых,

С собой, ведь жизнь — только миг.

Посмотри — я горю изнутри

И душа моя рвется потоком из вен.

От разрушенных стен только пыль…

От разрушенных стен только пыль…

И в стеклянных глазах равнодушных окон

Отраженье свое не ищу.

Той, что сердце мое превратила в свой сон

Никогда не прощу.

Все забыть и начать старый бой.

Еще помнит вкус крови стрела.

Так зачем мне, скажи, воскресать

Ради той, что уже умерла?

Hoeveel woorden en gezworen eden

Ik ben het zat om verder te leven

Nacht, neem mijn dromen

Dit gif, deze tranen van de ziel.

Voetstappen echoën in de trottoirs

Je stem zal me eraan herinneren dat ik te laat ben

Ik bleef alleen.

Op de scherf van werelden, vergat ik wat ik zocht.

Nacht, neem alle levenden weg,

Met jezelf, want het leven is maar een moment.

Kijk - ik brand van binnenuit

En mijn ziel wordt verscheurd door een stroom uit de aderen.

Van de verwoeste muren alleen stof...

Van de verwoeste muren alleen stof...

En in de glazige ogen van onverschillige ramen

Ik ben niet op zoek naar mijn spiegelbeeld.

Degene die mijn hart in jouw droom veranderde

Ik zal nooit vergeven.

Vergeet alles en begin het oude gevecht.

De pijl herinnert zich nog de smaak van bloed.

Dus waarom zou ik, vertel me, herrijzen?

Voor iemand die al dood is?